Νίκος Πορτοκάλογλου, ο ανατολίτης ροκάς...
- “Είναι «καθωσπρέπει» να δείχνουμε θυμωμένοι...”
- “Δεν γουστάρω τον φθηνό λαϊκισμό. Τώρα που φθάσαμε στην πληρωμή και ψάχνουμε να βρούμε ποιος φταίει, λέμε ότι φταίνε μόνο οι πολιτικοί. Αυτό είναι ένας πολύ φθηνός λαϊκισμός. Φυσικά και υπάρχουν ευθύνες στην κοινωνία. Δηλαδή για το ότι πήραμε τα λεφτά για τις αγροτικές επιδοτήσεις και αντί να αλλάξουμε τις καλλιέργειες τα κάναμε βίλες, φταίνε οι πολιτικοί; Ως κοινωνία φαίνεται ότι έχουμε μια συμπεριφορά απροσάρμοστου ανήλικου, όλο οι άλλοι μας αναγκάζουν να κάνουμε πράγματα. Σε λίγο θα λέμε ότι μας ανάγκασαν να αγοράσουμε Καγέν.”
Από το τραγούδι του: Τα καράβια μου καίω
Από πείσμα και τρέλα
θα ζω σε τούτη τη χώρα
ώσπου να βρω νερό,
γιατί ανήκω εδώ.
http://www.youtube.com/watch?
Συνώνυμα
Έτσι ήταν η Ελλάδα πάντοτε
ένας δίσκος με αντίδωρα.
Κανένας δεν τη χόρτασε.
Τα μικρά, Μιχάλης Γκανάς, Εκδόσεις Καστανιώτη
Προεκτάσεις...
Κοινωνία, λέξη που συμμετείχε στον ορισμό της ταυτότητας της ελληνικότητας:
Ζούμε σε οργανωμένες συλλογικότητες επειδή αξιολογούμε τις ανθρώπινες σχέσεις καθαυτές ως ποθητή ποιότητα ζωής, χαρά πληρότητας της ζωής.
Χάνεις την πραγματικότητα αν δεν θητεύεις στα όνειρα...
Society, λέξη από δάνειες ιδεολογίες:
Ζούμε σε οργανωμένες συλλογικότητες, όχι επειδή αξιολογούμε τις ανθρώπινες σχέσεις καθαυτές ως ποθητή ποιότητα ζωής, χαρά πληρότητας της ζωής, αλλά σκοπεύοντας πρωταρχικά στη χρησιμότητα. «Εταιρισμός επί κοινώ συμφέροντι».
Τη χάσαμε...
Παραλλαγές
Χρυσάφι ντροπής στοιβάζουν οι άνθρωποι.
Ευεργετούν τον πλούτο και ελεούν το ασήμαντο.
Δεν είναι κόσμος εδώ, Μάνος Ελευθερίου,
Φέρτε τους άρχοντες
Να ευθυμήσουμε λιγάκι
να θυμηθούμε τις ευθύνες μας.
Τα μικρά, Μιχάλης Γκανάς, Εκδόσεις Καστανιώτη
Aπό: @ντώνυμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου