Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ









Όλα τα μικρά κι ασήμαντα
τα όρια της ψυχής
και του νου πολιορκούν,
προσπαθώντας
κάθε ιδεατό, μεγάλο, ακριβό
κι ανέγγιχτο
σαν λυσσαλέα θεριά
με απίστευτη μανία
να κατασπαράξουν...
και κοίταξα μέσα από
απατηλά σύννεφα, υπάρξεις
που η ματιά μου
υπερβατικές τις είχε φτιάξει...


 
''Ax, να ξέραμε, τουλάχιστον να ξέραμε...
Α, η αμφιβολία, δεν ξέρεις;
Παντού χωράει αυτή.''

 όπως λέει η Όλια
στις Τρείς αδελφές του Αντον Τσέχωφ:


Κι εγώ που χρόνο ατέρμονο
τη ζωή μου πάλεψα
μ' άκτιστο φως να ντύσω,
τα όνειρα και τις προσδοκίες
μ' αξίες και ιδανικά
στέρεα να χτίσω
κι εγώ που πίστεψα, αγωνίστηκα
κι άδολα αγάπησα
την εικόνα ενός χαμογελαστού
αύριο
κι έδωσα κομμάτια της ψυχής μου
για την πραγμάτωση
και την κατάφαση



Αν κάτι αδημονεί
    μέσα στη άγρια
                     μέντα
είναι της αγιοσύνης σου
το λαγωνικό.

Ελύτης
 







 
Τώρα νιώθω πως χάνομαι
μέσα σε λαβυρίνθους σκότους
αξημέρωτου
καθώς αυτή την τρομακτική
πραγματικότητα
δεν έχω κώδικες ν' αναγνωρίσω.



Κάποτε πέφτει η ψυχή
εκεί που το κορμί σκοντάφτει.
Πέφτει σαν αρμαθιά κλειδιά
μένεις απ’ έξω.

Μιχάλης Γκανάς,
.


Όμως το ξέρω το αισθάνομαι
το φως πιο δυνατό
και πιο καθάριο
τους εφιάλτες της διάψευσης
θα διαλύσει...


 
Αυτοί που φέρνουν τον ήλιο στη ζωή των άλλων,

φωτίζουν εξίσου τη δική τους ύπαρξη.


James Barrie









Γιατί τα όπλα της άρνησης
μηδαμινά κι ανίσχυρα
μπροστά στις ουράνιες αντιστάσεις
πάντα θα 'ναι...



Κάθε πρόβλημα
έχει ένα κρυμμένο δώρο
μέσα του.

Richard Bach
Κοιτάζω μέσα μου βαθιά
και προσπαθώ
αυτό το λογισμό
ανεξίτηλα
μες στις πυκνογραμμένες
τις σελίδες της ψυχής μου
να χαράξω...



Μήπως εκεί θα φτάσουμε
στο τέλος της πορείας,
να διαφεντεύουμε το βιός
χωρίς να υπάρχουν χρήστες;


Ευγενία Παπανδρέου

 
Για να 'χω ρότα σταθερή
κι ελπίδας έρεισμα
να δώσω τον υπέρτατο αγώνα.



Για να ' ρθει γόνιμος καρπός
στις στάχτες της ερήμου

Ευγενία Παπανδρέου







Κι αν θα νικήσω,
δάφνες και τρόπαια,
για την ασήμαντη μου ύπαρξη
καθόλου δε με νοιάζει
να μαζέψω


Προσδοκία:
Να γνωρίζεστε με μια ματιά
όσοι μοιάζετε.


Μακάρι το φως, το δίκιο,
το ιδανικό
μέσα απ' τη φτωχή μου ύπαρξη
δάφνες να κατακτήσει...


Όλη η σοφία συνοψίζεται
σε δύο λέξεις:
υπομονή και ελπίδα.

Αλέξανδρος  Δουμάς







Χ Ρ Υ Σ Α        Σ.








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου