Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013





Καντάτα

να περίεργο πεισόδιο διαβάζαμε τελευταία στς φημερίδες, ένας ντρας πγε σ᾿ να π᾿ ατ τ «σπίτια», πρε μι γυνακα, μ μόλις μπαίνουν στ δωμάτιο, ντ ν γδυθε κα ν παναλάβει τν αώνια κίνηση, γονάτισε μπροστά της, λέει, κα τς ζητοσε ν τν φήσει ν κλάψει στ πόδια της. κείνη βάζει τς φωνές, «δ ρχονται γι λλα πράγματα», ο λλοι π᾿ ξω δώστου χτυπήματα στν πόρτα. Μ τ πολλ νοιξαν κα τν διώξανε μ τς κλωτσις — κος κε διαστροφ ν θέλει, ν κλάψει μπρός σε μι γυνακα. κενος στριψε τ γωνία κα χάθηκε καταντροπιασμένος. Κανες δν τν ξανάδε πιά. Κα μόνο κείνη γυνακα,θ ᾿ρθε ναπότρεπτη ρα μι νύχτα, πο θ νοιώσει τν τρόμο ξαφνικά, πς στέρησε τν αυτ τς π᾿ τν πι βαθιά, τν πι μεγάλη ρωτικ πράξη μν φήνοντας ναν ντρα ν κλάψει στ πόδια της.

Τάσος Λειβαδίτης


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου