. . . Για μένα, αν υπάρχει ένα παράδειγμα αυτής της νοοτροπίας, είναι το τελευταίο -πραγματικά κορυφαίο- λαϊκό έργο της ροκ μουσικής, το “The Wall” των Pink Floyd. Η ιστορία του είναι γνωστή, αλλά στα γρήγορα να πω ότι ο Roger Waters έγραψε ένα έργο στο οποίο χτίζει σιγά σιγά τον τοίχο που φυλακίζει την προσωπικότητα ενός ανθρώπου και του στερεί την ελευθερία του, παραθέτοντας τραγούδι με τραγούδι τους λόγους που οδηγούν τον άνθρωπο στην αποξένωση και εντέλει στη μοναξιά και στη δυσλειτουργία.
Η μητέρα και η οικογένεια, το εκπαιδευτικό σύστημα, οι σχέσεις με το άλλο φύλλο, το σεξ, οι πόλεμοι, η θρησκεία και όλα τα υπόλοιπα που φτιάχνουν την προσωπικότητα ενός ανθρώπου, μιλώντας φυσικά μέσα από τις προσωπικές του εμπειρίες. Το έργο στο σύνολό του ακτινοβολεί σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά στην Ελλάδα κρατήσαμε από ολόκληρο αυτό το αριστούργημα μόνο το “We don’t need no education”, το πασίγνωστο “Another brick in the wall”.
Σκεφτόμουν τελευταία τι είναι αυτό που κάνει τον Ελληνα να αγνοεί εντελώς όλους τους υπόλοιπους λόγους για τους οποίους η σύγχρονη κοινωνία φτιάχνει μια φυλακή για τον καθένα μας χωριστά και να διαλέγει να τραγουδάει με τόσο πάθος “No education, no thought control, no dark sarcasm, teacher leave the kids alone”.
Το περίεργο δε είναι ότι αυτά τα στιχάκια τα τραγουδάει με πάθος και κάποιος ο οποίος είναι σήμερα εκπαιδευτικός. Είναι άραγε το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα το πιο αυστηρό στην Ευρώπη, είναι το Σάμερχιλ το εκπαιδευτικό μας πρότυπο ή απλά είναι άλλη μια ευκολία μας, είναι κομμάτι των μύθων και των φαντασιώσεων που έχουμε φτιάξει στο κεφάλι μας όλα αυτά τα χρόνια και που με τον καιρό πιστέψαμε και οι ίδιοι;
Θέλω λίγο χρόνο ακόμα!
Θέλω λίγο χρόνο ακόμα!
Γιώργος Μουχταρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου