Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τρίτη 21 Ιουλίου 2015






Σήμερα οδηγώ πολύ νευρικά

και με μεγάλες ταχύτητες την πολυθρόνα μου.

Ήδη έχω σπάσει τρεις φορές

το φράγμα του νέφους.

Έχουν σακατευθεί, έχουν σκοτωθεί

πολλοί σωσίες μου.

 Έμεινα μόνος.

Μόνος οδηγώ αυτόν τον κίνδυνο.

Περνώ αστραπιαία και με κοιτούν με απορία.

Ούτε κατάλαβα ποτέ

γιατί τρέχω έτσι ακίνητος, αφηρημένος,

κοιτώντας αλλού την ησυχία.

Τα σήματα της τροχαίας κάποιος

τα έχει αλλάξει και δείχνουν συνέχεια μονόδρομο.

Πολλές φορές την πόλη την έχω δει ανάποδα

ή έχω πέσει σε βαθιά νερά.

Άλλες φορές οι λακούβες είναι στρωμένες

με μπαμπάκι, η ορατότητα αρίστη.

Όπως αντιλαμβάνεσθε,

όλα μαθηματικώς με οδηγούν

στην επόμενη στροφή που περιμένει:

ο γκρεμός, η θάλασσα, η απογείωση.


Γιάννης Κοντός






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου