Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015



Λέμε: Η βροχή  πέφτει.
Και  κανείς  δεν  βλέπει  το  δράμα  πίσω  από  αυτή  την  πεζή  διαπίστωση.
Πρόκειται  για  ένα δυστύχημα  ή  μία  αυτοκτονία;
Δεν  θα το  μάθουμε.

Όπως  και  να 'ναι,  η  βροχή  δεν  θα  ξανασηκωθεί.
Γλίστρησε  μες  στο  παράθυρο, από  τόσο ψηλά, δεν  μπορούμε   να  τη   σώσουμε.
Το μόνο που μπορούμε  να  κάνουμε  είναι  να  βρισκόμαστε   εδώ,
για να πέσει επάνω μας,  πάνω στο  εύκαμπτο  δέρμα  μας  παρά  στο  έδαφος.

Ανοίγω  τα  χέρια,
σηκώνω  το κεφάλι  και  τη  δέχομαι  πεθαίνει  μες  στην  αγκαλιά  μου,
κολλημένη  στο  στήθος  και  στο  πρόσωπό  μου.


Σφίγγω  το  λείψανό  της  επάνω  μου  και  τη  φιλώ  για  μια  τελευταία  φορά.


MARTIN PAGE

Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)