Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2016



Βαδίζω σ' ένα μοναχικό δρόμο. 
Απολαμβάνω τον αέρα, τον ήλιο, τα πουλιά. 
Απολαμβάνω που τα πόδια μου με πάνε όπου εκείνα θέλουν. 
Στη μια άκρη του δρόμου βρίσκω ένα σκλάβο που κοιμάται. 
Πλησιάζω και διαπιστώνω ότι ονειρεύεται. 
Από τα λόγια και τις εκφράσεις του μαντεύω...
Ξέρω τι ονειρεύεται:
Ο σκλάβος ονειρεύεται ότι είναι ελεύθερος.
Η έκφραση στο πρόσωπο του δείχνει γαλήνη, ειρήνη.

Αναρωτιέμαι...
Πρέπει να τον ξυπνήσω
και να του πω ότι είναι μόνο ένα όνειρο;
Πρέπει να μάθει ότι εξακολουθεί να είναι σκλάβος;
΄Η πρέπει να τον αφήσω να κοιμηθεί όσο μπορεί, 
απολαμβάνοντας, έστω και στο όνειρο του, 
τη φανταστική του πραγματικότητα;

-Ποια είναι η σωστή απάντηση;
...πρόσθεσε ο Χόρχε.
Ανασήκωσα τους ώμους.
-Δεν υπάρχει σωστή απάντηση, συνέχισε.
 Ο καθένας πρέπει να βρει τη δική του απάντηση, 
και δεν μπορείς να την αναζητήσεις
έξω από τον εαυτό σου.
-Νομίζω ότι θα έμενα άγαλμα μπροστά στο σκλάβο,
 δίχως να ξέρω τι να κάνω, είπα.

-Θα σου δώσω μια μικρή βοήθεια
που ίσως μπορεί να σου φανεί χρήσιμη σε ορισμένες περιπτώσεις.
Προτού πετρώσεις σαν άγαλμα,
πλησίασε το σκλάβο και κοίταξε τον.
Αν ο σκλάβος είμαι εγώ, μη διστάσεις:

Το Όνειρο του Σκλάβου - Χόρχε Μπουκάι


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου