Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2017






"Τίποτα 

δεν είναι πιο πραγματικό

από το 

τίποτα"

 Samuel Beckett /  Malone Dies



"Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία

 αλλά δεν μπορώ να κάνω το ταξίδι σας.

 Είμαι επισκέπτης.

 Το κάθε τι που αγγίζω με πονάει πραγματικά

 κι έπειτα δεν μου ανήκει.

Όλο και κάποιος βρίσκεται να πει

 "δικό μου είναι".

 Εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου

 είχα πει κάποτε με υπεροψία.

Τώρα καταλαβαίνω πως το τίποτε είναι τίποτε.

 Ότι δεν έχω καν όνομα.

 Και πρέπει να γυρεύω ένα κάθε τόσο.

 Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάω.

 Ξεχάστε με στη θάλασσα.

 Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία."

Θεόδωρος Αγγελόπουλος



Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)