"Μήτσος:

Πρέπει να παραδεχτούμε,

Μπάμπη,

ότι η ανθρωπότητα προόδευσε με την πάροδο των αιώνων.

Μπάμπης:

Ω, 

ναι,

Μήτσο,

πες μου ένα παράδειγμα να χαρώ.

Μήτσος:

Ο Καλιγούλας,

Μπάμπη,

διόρισε Ύπατο της Ρώμης το άλογό του,

ξέρεις σήμερα να διορίζει κανείς ζώα;

Μπάμπης:

Ω,

ναι,

Μήτσο,

δεν θα διόριζε ζώα,

αν ζούσε σήμερα ο Καλιγούλας θα διόριζε

το παιδί του, τη γυναίκα του, τον οπαδό του, 

αυτόν που έχει γλώσσα αλόγου.

Μήτσος:

Έτσι είναι,

Μπάμπη,

ξεκινήσαμε από την εποχή του Αλόγου

 φτάσαμε στην εποχή του Παραλόγου.

Μπάμπης:

Κάνει και στίχο με ομοιοκαταληξία!

Δεν είναι περίεργο,

Μήτσο,

ότι πάμε σαν άνθρωποι

είτε στα άλογα είτε στα παράλογα;

Μήτσος:

Δεν είναι καθόλου περίεργο,

Μπάμπη,

δεν πάμε εμείς σε αυτά,

εκείνα έρχονται προς εμάς.

Εμείς είμαστε σταθεροί."

Σαν Μπέεεεκετ / Περιμένοντας τον Κουτό