Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Σάββατο 21 Οκτωβρίου 2017



 Μετά από λίγο μαθαίνεις 

την ανεπαίσθητη διαφορά

 ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι

 και να αλυσοδένεις μια ψυχή. 


 Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι

 Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια. 


 Και αρχίζεις να μαθαίνεις

 πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια 

Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις.


 Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου 

με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα

 Με τη χάρη μιας γυναίκας και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού.


 Και μαθαίνεις να φτιάχνεις 

όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα, 

γιατί το έδαφος του Αύριο

 είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια 

και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο

 να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής. 


 Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις...

Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου 

μπορεί να σου κάνει κακό.


 Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ

 Αντί να περιμένεις κάποιον 

να σου φέρει λουλούδια. 


 Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις 

Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη

 Και ότι, αλήθεια, αξίζεις 

Και μαθαίνεις... μαθαίνεις 

με κάθε αντίο μαθαίνεις.

«Μαθαίνεις» / Jorge Luis Borges

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου