Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2017




Πελάγειος:

Είμαι πολύ ευτυχισμένος,

Μεσόγειε.

Παντού ακούω από ψηλά που πετάμε στα σύννεφα

να λένε οι άλλοι που σαν και μας

πετάνε στα σύννεφα:

Τα πράγματα είναι απλά!

Τα πράγματα είναι απλά.

Η  ευφυΐα  μας έχει μεγαλώσει.

Μεσόγειος:

Ω!

Ναι!

Πάντα μας διέκρινε η πολυπραγματοσύνη,

Πελάγειε,

ήταν θέμα χρόνου πότε θα γίνουμε πράγματα

για να βλέπουμε

απλά τα πράγματα.

Πως θα βλέπαμε απλά τα πράγματα 

χωρίς να γίνουμε πράγματα;

Μεσόγειος:

Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι αν εφαρμόζαμε 

το μανιφέστο  της Καιτούλας:

 Απλά τα Πράγματα,

τα πράγματα θα ήταν απλά πριν γίνουμε πράγματα.

Αλλά δεν είναι απλά τα πράγματα.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου