Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2017



"Η αλήθεια είναι ότι κάθε άνθρωπος θα σε πονέσει...

 Χρειάζεται απλώς να βρεις εκείνον

 που αξίζει να υποφέρεις για χάρη του...

 Bob Marley

Συμφωνώ απόλυτα με τον Bob!

Εγώ τον βρήκα!

Είναι ο Ζωγράφος Mathew Halpin, 

αν δεν αξίζει να υποφέρεις για καλλιτέχνη,

ποιος το αξίζει.

Υποφέρω γιατί στην AS Gallery στο Ηράκλειο

εκθέτει πίνακά του που απεικονίζει τον 

Αλέξη ως Κολοκοτρώνη.

Αυτό όμως  Mathew είναι ανιστόρητο και άδικο.

Ως Κολοκοτρώνη

 έπρεπε να απεικονίζεις τον

Πάνο

που είναι Υπουργός Άμυνας.

Τον Αλέξη έπρεπε να τον απεικονίζει ως

Καποδίστρια,

όχι ως στρατοκράτη.  




Πως μπορεί ένας Ζωγράφος να είναι ανιστόρητος;


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου