Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τρίτη 9 Ιανουαρίου 2018



"Για δεκαπέντε μέρες έμεινα απομονωμένος στο δωμάτιο μου, και περιτριγυρισμένος από βιβλία που ήταν της μόδας εκείνη την εποχή (πάνε δεκάξι ή δεκαεφτά χρόνια)· μιλάω για βιβλία που διαπραγματεύονται την τέχνη του να κάνεις τους λαούς ευτυχισμένους, σοφούς και πλούσιους, μέσα σε είκοσι τέσσερις ώρες. Αφομοίωσα λοιπόν -καταβρόχθισα, θέλω να πω, όλα τα πονήματα όλων αυτών των εμπόρων δημόσιας ευτυχίας, αυτών που συμβουλεύουν όλους τους φτωχούς να γίνουν σκλάβοι, κι αυτών που τους πείθουν ότι είναι όλοι έκπτωτοι βασιλιάδες."
  Σαρλ Μπωντλαίρ / Ας δέρνουμε τους φτωχούς

Ίσως να μην υπάρχει τίποτα περισσότερο επικίνδυνο 
 από ένα πιόνι
 που νομίζει ότι είναι βασίλισσα ή βασιλιάς.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου