Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Σάββατο 7 Απριλίου 2018



Να αξιωθούμε να βιώσουμε

 εκείνη την ισόβια στιγμή

που θα  μας ψιθυρίσει

το στόμα της σιωπής

το μήνυμα

της αείζωης ζωής στην καρδιά,

που ανθίζει και τραγουδά

με τα παράλογα.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!




Και η καρδιά

να ανθίσει και να χορέψει!

Έτοιμη να αναμετρηθεί

με τις αμαρτίες που φοβόμαστε

και τις αγνότητες που δεν μπορούμε.




Να αξιωθούμε να βιώσουμε 

την ομολογημένη αγάπη 

από όσους θέλουμε να μας αγαπούν:

"Έγινε η καρδιά μου έξαλλη απ’ τη χαρά,

και ζωντανέψανε ξανά,

και η θεότητα , και η αγάπη, και η ζωή,

με όλα της τα καλά και τα δεινά."

Αλεξάντρ Πούσκιν



Και οι ρόγες των δακτύλων

να φουσκώσουν και να πονάνε

σαν τις ετοιμόγεννες κοιλιές,

ώστε,

ψηλαφώντας τους ανθρώπους,

να γονιμοποιούν

 σε χαρά τη λύπη και σε ελπίδα την απελπισία τους:

"Κάθομαι εδώ και κάθομαι.
Εγώ εδώ, απέναντι η καρδιά μου
και πιο μακριά
η κουρασμένη σχέση μου μαζί της"
Κική Δημουλά




Και οι ρόγες των δακτύλων

να φουσκώσουν

και να πονάνε

σαν τις ετοιμόγεννες κοιλιές,

ώστε,

...στα χαλάσματα κάρφωσε μια παπαρούνα που λάμπει...

Οδυσσέας Ελύτης

ψηλαφώντας τη γη

να αισθάνονται τους πόνους της

για να γεννήσει ένα στάχυ

και το ακριβό της δυνατότητας αφής  του

άγιου άρτου ημών του επιούσιου...

Και η καρδιά να ανθίσει και να τραγουδήσει:

"Δεν γεννήθηκα να ανήκω πουθενά.
Τιμαριώτης τ’ ουρανού εκεί πάλι ζητώ ν’ αποκατασταθώ"
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Να αξιωθούμε τη στιγμή της επιθυμίας:

"...να σπρώχνω κάτι λέξεις ομορφιάς στο χρόνο 

 σε πείσμα εκείνων που τους νίκησε το δεν υπάρχει της..." 

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!


Να αξιωθούμε να βιώσουμε  τη στιγμή που:


 "...η καθαρότητα της ύλης του αναστάσιμου κεριού

θα απεικονίζει το ακηλίδωτο των προθέσεων

και η μαλακή του υφή 

θα υπόσχεται  την εύπλαστη μεταστροφή στη συγνώμη."

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!


"- Ανάσταση στα έαρα - Επανάσταση στα έαρα! -

Νίκος Καρούζος.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου