Πέφτει η βροχή στυφή

 ξεπλένοντας τα πρόσωπα

ξεθωριάζοντας τις παλιές επιγραφές

 νοτίζοντας τα σπίτια του νησιού.

 Στάζει η βροχή απ’ τους γιακάδες

 γλιστράει μέσα στις τσέπες υγραίνει τα χέρια

 μουσκεύει ένα ξεχασμένο γράμμα

 αλλάζει την προσφώνηση σβήνει τη διεύθυνση.

 Βρέχει στη χλαίνη του χωροφύλακα

 στις αποθήκες με τις κονσέρβες

 στα τσουβάλια με το αλεύρι

βρέχει στο νεκροταφείο βρέχει στα χωράφια

 κάπως ανήσυχοι οι νεκροί κάτι τους λείπει

 δε νοιάζονται να μεγαλώσουν οι σοδειές

 βρέχει στους μουσαμάδες των βαρκάρηδων

 στη βάρκα με τους επιβάτες

 βρέχει στον προβολέα του πλοίου.

Μακρύς ο δρόμος απ’ την επιθυμία στην απόφαση

 μακρύς απ’ την επιστροφή στην άλλη αναχώρηση.

 Τίτος Πατρίκιος, Ποιήματα, τ. Β, Κέδρος 1998