"Το καρφί φεύγει,

η τρύπα μένει."

"Όταν το φεγγάρι φαίνεται να είναι στην παρακμή του,

στην πραγματικότητα δεν έχει αλλάξει τη μορφή του.

Μην το ξεχνάς ποτέ αυτό"

Ai Yazawa / Nana

"Δεν υπάρχει χειρότερη φυλακή 

από μια σταθερή σκέψη που δεν φεύγει". 

Μ. Vescio

Βιβλικές Αναγνώσεις:

..και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν...

"Πότε θα ανθίσουνε τούτοι οι τόποι; 

Πότε θα έρθουν καινούργιοι άνθρωποι 

να συνοδεύσουνε την βλακεία στην τελευταία της κατοικία;' 

Γιώργος Σεφέρης

...ποιητικός λαός, 

το απαγγέλουν σε κάθε συντροφιά Ελλήνων

 με αναφορά όλους τους υπόλοιπους Έλληνες...  

Αλλά το δύο

δεν υπήρξε ποτέ αριθμός

γιατί είναι

μια αγωνία

και η σκιά της.

 Federico Garcia Lorca

"Σε κάθε αλλαγή,

σε κάθε πτώση ενός φύλλου,

υπάρχει ένας πόνος, 

μια ομορφιά.

Αυτός, όμως, είναι ο τρόπος 

να αναπτυχθούν νέα φύλλα.

Amit Ray

Δε θυμάμαι αν φεύγοντας μου έδωσες
το σεσημασμένο φιλί.
Είπες μόνο φεύγω για λόγους αναψυχής
αφήνω ανοιχτή την πόρτα της προδοσίας
θα επιστρέψω εξολοκλήρου.
Αυτό ναι, το θυμάμαι καλά
κεντήθηκε με καυτή βελόνα
τατουάζ ανεξίτηλο στην παρειά μου.

Ξέρεις τι είναι προδοσία;
Η ανάγκη φυγής που κυριεύει
κάθε σώμα
καθηλωμένο στην ίδια κουραστική στάση
όπως είναι η στάση της πίστης
η στάση της αγάπης
μπροστά σ' ένα παράθυρο αμετακίνητο
με μόνη θέα νύχτα μέρα
καρφωτή στα μάτια
την ανυπόφορη αντηλιά του εαυτού της.

Ξέρεις ποιος είναι ο διαφημιστής
ο ατζέντης της προδοσίας;
Το προδοτικό φιλί.
Εκείνο μεριμνά για τη φήμη της
της κλείνει κερδοφόρα συμβόλαια
με την αθανασία
εκείνο φέρνει γενεές και γεμίζουν
οι οθόνες των αιώνων

γιατί αυτό το φιλί
είναι που διεγείρει
την καταπιεσμένη αγριότητα
προσηλυτίζει το αίμα
στη θρησκεία του θανάτου
εκείνο είναι που
κόβει την ανάσα των θρήνων

κι αν ανασαίνουν ακόμα οι δικοί μου
είναι γιατί θυμάμαι
ότι φεύγοντας άφησες μεν ανοιχτή
την πόρτα της προδοσίας
αλλά το προδοτικό φιλί της
δεν μου το έδωσες.
Γράψε μου σε παρακαλώ τη διεύθυνση του.

Κική Δημουλά / Η ατελής Προδοσία

"Θυμᾶσαι τὶς νύχτες; 

Γιὰ νὰ σὲ κάνω νὰ γελάσεις περπατοῦσα πάνω

...στὸ γυαλὶ τῆς λάμπας.

«Πῶς γίνεται αὐτό;» ρώταγες. 

Μὰ ἦταν τόσο ἁπλὸ

ἀφοῦ μ᾿ ἀγαποῦσες"

Τάσος Λειβαδίτης

"Υπάρχει κάτι πιο απογοητευτικό  από μια πόρτα που κλείνει.

Είναι η πόρτα που ανοίγει και βλέπεις ότι δεν υπάρχει κανείς."

Όσο μπορείς, Νεότητα, απόφευγε

 την πείρα. 

Είναι μια γριά ζηλότυπη, ανέραστη. 

Μόνον ο χρόνος ο πολύς 

τη γλυκοκοιτάζει. 

 Εκ πείρας σας μιλώ. 

Μην την εμπιστεύεστε.

 Ειλικρινής δεν είναι. Σας φανερώνει μόνο 

όσα έχασε και σας τρομοκρατεί

 όμως, τα μεγάλα κέρδη που της έφεραν

 τα ηδονικά της λάθη τ΄ αποσιωπά.

 Επιμελώς στη μνήμη της τα κρύβει 

κι αναπολώντας τα ξαναζεί. 

 Εκ πείρας σας μιλώ. 

Τις προσφορές της πείρας μη δεχτείτε. 

Δόλιες είναι αποβλέπουν 

στην κερδοφόρα ανταλλαγή:

 ξερόχορτα σας δίνει και τον

 ολάνθιστο αγρό σας αφαιρεί. 

Κι όχι μόνο. Μες στην αναμπουμπούλα

 που προκαλεί η κλέφτρα πάντα δοσοληψία

 η πείρα κάθε τόσο αποσπά

 όλο και μια φέτα χορταστική 

απ΄ την πανσέληνό σας 

 στην έκλειψή της ρίχνοντας τα βάρη.

Εκ πείρας σας μιλώ. 

Σοφή δεν είναι η πείρα

 Απλώς έχασε τη δύναμη να σφάλλει.

Κική Δημουλά / Εξακριβωμένα

"Οι άνθρωποι ξέρουν τι θέλουν 

επειδή ξέρουν τι θέλουν οι άλλοι."

T. W. Adorno 

Τίποτα άλλο δε θα σου ζητήσω

 Μόνο λίγο να φυσήξεις

 στο ερειπωμένο ιστιοφόρο της μνήμης 

Να θυμηθώ 

και να σε ταξιδέψω. 

Γιάννης Τόλιας

Απολογισμός!

"...τόσα καλοκαίρια μου `χαν φύγει από τα χέρια..."

Γλυκερία Βασδέκη

Καιρός για απολογισμό!

...χείλια λόγια...

«Κάθε φιλί που δίνεται, μα κάθε ανεξαιρέτως 

ένα τοις εκατό αποτελείται 

από αιωνιότητα 

κι όλο το άλλο από τον κίνδυνο 

να ’ναι το τελευταίο. 

Αλλά και τελευταίο 

ακόμα πιο φιλί θα λέγεται

 όσο καιρό τουλάχιστον 

θα το τραβολογάνε

 η μνήμη από τη μια μεριά

 η λήθη από την άλλη

 η καθεμιά δικό της θεωρώντας το

 ώσπου ο δίκαιος Σολομών 

για να φανεί ποιανής δικό της είναι 

στη μέση θ’ απειλήσει να το κόψει 

μισό να πάρει η μια μισό η άλλη 

κι όποια απ’ τις δυο κάθε φορά 

-ποτέ δεν είναι η ίδια- 

ουρλιάξει μη.

 Κάθε φιλί 

αποτελείται εξολοκλήρου από τον κίνδυνο 

να ’ναι το τελευταίο.

 Διαρκές είναι μόνο 

εκείνο το φιλί που ουδέποτε εδόθη. 

Σοφές, ειρηνικά το νέμονται 

η αναμονή και η παραίτηση 

 άνθη αντίπαλα οι δυο τους 

σε κοινό συμβιβασμένο ανθοδοχείο

 κενοτάφιο στολίζουν.» 

Κική Δημουλά / Επιτύμβιο / Μεταφερθήκαμε Παραπλεύρως

 Γιατί άραγε να με αγαπούσε απόψε

Τόσο πραγματικά εκείνο το όνειρο;

Γιατί μου έλεγε κράτα με μη με αφήνεις να ξυπνήσω.

Ανησυχώ. Συνήθως

έτσι αγαπάμε την απώλεια.

Λες να μη με ξαναονειρευτεί

αυτή η πολύ συνηθισμένη απώλεια;

Κική Δημουλά / Εκμαγείο Ενοχής 

<

«Η απογοήτευση είναι ένα είδος χρεοκοπίας. 

Χρεοκοπίας επειδή ξοδεύουμε πολλά 

σε ελπίδες και προσδοκίες.» 

Eric Hoffer

«Να ονειρευτούμε όνειρα που παύουν να είναι όνειρα 

και να σαρκώνονται σε ύλη θνητή» 

Εδουάρδο Γκαλεάνο

Ένα αντίο 

μπορεί να το πει κανείς με χιλιάδες τρόπους,

 o μόνος, όμως, που αξίζει

είναι να το πει δίχως ενοχή...

Σπύρος Ποταμίτης

Έτσι μου είχε μάθει ο ίδιος. "Μετά από κάθε γιατί να ψάχνεις το γιατί των γιατί. Εκεί θα βρίσκεις πάντα πάνω από τη μισή απάντηση και ίσως όλη την αλήθεια." 

Νίκος Θέμελης / Η αναζήτηση / εκδόσεις Μεταίχμιο 

"Άγγιξέ με,

θύμισε  μου  ποιος είμαι."

Stanley Kunitz 

"Ό,τι πιο βαθύ υπάρχει στον άνθρωπο,

 είναι το δέρμα." 

Paul Valery

 "Σκεφτόμαστε με το κεφάλι,

αλλά ολόκληρο το σώμα έχει μνήμη."

Joseph Joubert

"Όλο νομίζω πως κάπου 

έχω αφήσει ένα τσιγάρο αναμμένο 

Όλο γυρίζω πίσω" 

 Αγγελική Ελευθερίου

Έτσι είναι...

"Όλα είναι θέμα προοπτικής.

 Η βύθιση του Τιτανικού ήταν ένα μικρό θαύμα

 για τους ζωντανούς αστακούς στην κουζίνα του πλοίου."

Ευλογητός

 "Υπάρχει, λένε, στην έρημο ένας καθρέφτης. 

Αν πας εκεί και κοιτάξεις

 θα ιδείς σε μια στιγμή

 το αληθινό σου πρόσωπο 

τις μορφές που άλλαξες στα χρόνια που περάσαν

 θα ιδείς τους άλλους που ήσουν εσύ 

και τους λησμόνησες και χάθηκαν

 μέσα στου εαυτού σου το σκοτάδι. 

 Μα εγώ που πήγα εκεί σας λέω 

κανένας καθρέφτης δεν υπάρχει. 

Η έρημος είναι ο καθρέφτης 

και τίποτα δεν προφτάνεις να κοιτάξεις.

 Φυσάει εκεί όλο φυσάει

το πρόσωπό σου τρίβεται γρήγορα όπως ο άμμος

 χάνεις τα μάτια σου

 και δεν θα ιδείς ποτέ ποιος ήσουν." 

 Γιώργης Παυλόπουλος / Η έρημος και ο καθρέφτης

"Καταζητούμαι.

Διέρρηξα το βίο μου.

Τι να έκανα;

Μόνο με τα ξένα δεν τα έβγαζα πέρα

είχα βλέπεις να τρέφω

εκείνο το ρεμάλι τον ψυχισμό"

Κική Δημουλά / Το ρεμάλι

"Κοιτάχτε μπήκε στη φωτιά! είπε ένας απ' το πλήθος.

 Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα.

Ήταν στ' αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο όταν

του μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.

 Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.

Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένος να παραξενεύομαι.

 Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;

Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;

 Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.

Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις μου είπαν.

 Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.

 Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.

 Γινόταν ήλιος.

 Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές

άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε. Ο

 Ποιητής μοιράζεται στα δυο."

Τάκης Σινόπουλος, / Ο καιόμενος