Πανσέληνος. . .

Το όμορφο

φεγγαράκι!

Το ζηλιάρικο φεγγαράκι!

Όταν βλέπει τον αντεραστή ήλιο

να φιλά τη θάλασσα

κάθε βράδυ ορμά και τον λαβώνει

για να έχει αυτό

τα φιλιά της θάλασσας στα σκοτάδια!

Και νικητής,

σαν ντέφι χρυσό,

 σηκώνεται

κάθε βράδυ στον ουρανό,

φωνάζοντας, αθάνατο αυτό,

στους θνητούς:

Το φεγγάρι σας λέει να ζείτε.

Σας λέει να ζείτε,

 όχι απλά να υπάρχετε…

Μα το πρωί ο ήλιος θα αντεπιτεθεί!

Θα λαβώσει το φεγγάρι

για να ξαναφιλήσει τη θάλασσα!

Η διάρκεια είναι πάθος.

Ένα πάθος που σιγοκαίει.

Ποιος είπε ότι δεν υπάρχει,

πάθος,

συνεπώς ζωή,

έξω από τη γη!