“Τόσα φιλιά - μα δίχως χείλη

 τόσες αφές - μα δίχως χέρια

τόσοι φρουροί - μα δίχως πύλη

 τόσες ειδήσεις - δίχως περιστέρια

 τόσοι αγώνες - δίχως μάχη

 τόσες μαγείες - δίχως θάμα.

Κρυφά θα φύγει δίχως να ‘χει

 αφήσει ούτε ένα ίχνος η γενιά μας…

 Έρωτας - δίχως ν’ αγαπάμε.

Ζωή - χωρίς ποτέ να ζούμε.

Έλα λοιπόν κι απόψε, ας πάμε

 να χορέψουμε ή να σκοτωθούμε.

 Τι μπέρδεμα η ζωή μας, τι ιστορία…

Σάμπως να υπάρχει πια Ιστορία

δική σου ή άλλη… 

Τι σκαλίζεις τα σπλάχνα του ραδιοφώνου;

 Ήμασταν θάλασσα κι έχουμε γίνει

 σάπια βροχή και τιποτένια.

Ξύσε το λούστρο των νυχιών σου,

 το ρίμελ, το make up και μίλησέ μου.

 Είμαστε μεσοπόλεμος σου λέω,

 ανίατα μεσοπόλεμος… 

Ας πάμε λοιπόν κι απόψε, 

ας πάμε πάλι κάπου

 να χορέψουμε ή να σκοτωθούμε…”

Βύρων Λοντάρης / Ψυχοστασία / Ύψιλον-βιβλία