Ας υποθέσουμε ότι ήταν μοιχεία.

Η μοιχεία ήταν κάποτε και ποινικό αδίκημα.

Τα πράγματα αλλάζουν,

έπαυσε κάποτε να είναι και ποινικό αδίκημα,

ένα γεγονός που ανάγεται κυρίως 

στις διαπροσωπικές σχέσεις

και εκεί βρίσκει την όποια λύτρωσή του.


Ζούμε τις μέρες

που αυτοί που πρωτοστατούσαν και πανηγύριζαν

 για την απεμπλοκή της μοιχείας

και από ποινικές συνέπειες,

ως προοδευτικού μέτρου,

τιμωρούν τον μοιχό με

δημόσιο λιθοβολισμό.

Η προσωπική ζωή γίνεται 

μέσο εκβιασμού.


Η ΔΙΑΦΟΡΑ

Οι παρακρατικοί καταδότες 

κάποτε φορούσαν κουκούλες.

Οι παρακρατικοί ρουφιάνοι

κάποτε έμεναν στο σκοτάδι.

Σημάδια ενοχής και ντροπής.

Τώρα 

οι παρακρατικοί καταδότες

 έχουν βγάλει τις κουκούλες.

Οι παρακρατικοί ρουφιάνοι

είναι επώνυμοι.

Αισθάνονται περήφανοι.


Έτσι είναι, έτσι ήταν, 

οι σημαίες και οι ιδέες

δεν μπορούν να επιλέξουν τα χέρια που τις σηκώνουν. 

Σημάδια Αποκρουστικά Αποκαλυπτικά

ενός λαού ηττημένου σε όλα τα επίπεδα.

Που

 από το δεν περνάει...

πέρασε 

στο περνάει...