"Πάντα μες στο σκοτάδι σου μιλώ 

Μέσα στο φως ποτέ δεν θα μπορούσα 

Θα ’βλεπα πως η πολυθρόνα που σου πρόσφερα

 Έμεινε άδειο το ποτήρι το νερό ανέγγιχτο 

Μες στο σκοτάδι η απουσία σου περνάει

Απαρατήρητη μπορώ να σε ρωτώ να σε ξαναρωτώ 

Και να φαντάζομαι ότι σωπαίνεις

 Όχι γιατί δεν είσαι εκεί αλλά γιατί 

Οι ερωτήσεις μου σου είναι αδιάφορες."

Αργύρης Χιόνης