Αξιότιμοι νεκροί, νεκροί ακροατές μου εδώ στην αίθουσα τελετών, με παρακολουθείτε βλέπω με νεκρική σιγή, πράγμα άλλωστε φυσικό αφού είστε νεκροί. Νεκροί άλλοι στον πόλεμο και άλλοι στον εμφύλιο σπαραγμό...

Αξιότιμοι ακροατές μου, εσείς που αντικρίζω τώρα εδώ και σας οδήγησαν δεμένους με χειροπέδες και συνοδεία ενόπλων φρουρών και κάθεστε τόσο μα τόσο καθωσπρέπει όπως σας εκπαιδεύουν στα κελιά ολοκληρωτικών καθεστώτων...

Αξιότιμοι ακροατές μου, ζωντανοί νεκροί από την πείνα στην Αιθιοπία, στη  Σομαλία  στο  Μπαγκλκαντές,  με όλα  αυτά  τα  δυνατά φώτα στην αίθουσά μας δεν μπορώ να δω καθαρά τα δικά σας νυχτωμένα μάτια...

Ε, δεν θα ήταν παρανοϊκό ένας συγγραφέας σήμερα  να εμφανίζεται ενώπιον ακροατηρίου με τέτοια σύνθεση  που απεικονίζει την αποσύνθεση του δήθεν πολιτισμού μας; Και όμως αυτό ακριβώς συμβαίνει αν ο συγγραφέας ωσάν να μη τρέχει τίποτα απαγγέλλει μπροστά σε ακροατήριο νεκρών σε πόλεμο και σε εμφύλιο σπαραγμό, σκλάβων ολοκληρωτικού καθεστώτος και ζωντανών νεκρών από την πείνα εν  έτει 1994  μετά Χριστόν.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει αν μια τέτοια φιλολογική βραδιά θεωρείται απόλυτα φυσιολογική στα πλαίσια μιας παρά φύσιν ανθρωπότητας. Αυτό ακριβώς συμβαίνει αν ο συγγραφέας δεν έχει συνείδηση της ενοχής του για το κατάντημα του κόσμου και της ευθύνης που τον βαραίνει να αγωνίζεται με τους άλλους καθημερινούς ανθρώπους, όχι βέβαια για να γίνει ο κόσμος παράδεισος αλλά να γίνει λιγότερο κόλαση. Γιατί έχουμε επιστρέψει στην Εποχή των Παγετώνων, των πνευματικών και ψυχικών παγετώνων.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ

ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΦΗΒΟΣ!
ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΤΕΚΜΗΡΙΟ
ΤΟΥ ΜΗ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΥ
ΔΗΛΑΔΗ
ΤΟΥ ΜΗ ΠΛΗΡΩΣ ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΥ
ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ
ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΥΣ.

Από την ομιλία του Σαμαράκη κατά την αναγόρευσή του ως επιτίμου διδάκτορα του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α.

 Μέτρο σύγκρισης για σύγχρονους τιμώμενους

"σοφούς" και "προοδευτικούς".

 Τι είχαμε τι έχουμε!