"Μπάμπης:

Είμαι ενθουσιασμένος,

Μήτσο,

από την προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή,

όπως και μετά από κάθε συνεδρίαση.

Έχουμε όλες τις προϋποθέσεις,

να πάρουμε το 

Nobel Φυσικής!

Μήτσος:

Έγινε η Βουλή CERN,

Μπάμπη;

Γίνονται πειράματα Φυσικής;

Μπάμπης:

Πιο CERN,

Μήτσο!

Μιλούσαν και έλεγα με απορία:

"Τι λέει το Άτομο;"

Που αλλού έχουν τόσες ευκαιρίες να λένε:

"Τι λέει το Άτομο;"

Έχουμε πλούσιο πειραματικό υλικό στα χέρια μας,

Μήτσο,

από Άτομα που μιλούν!

Αν καταλάβουμε 

"Τι λέει το Άτομο"

δεν θα πάρουμε το Nobel Φυσικής;

Μήτσος:

Ουδέν καλόν αμιγές κακού,

Μπάμπη.

Αν καταλάβουμε 

"Τι λέει το Άτομο"

θα πάρουμε το Nobel Φυσικής,

θα χάσουμε όμως τη Βουλή.

Πάντως και τώρα,

Μπάμπη,

εμείς οι Έλληνες εφαρμόζουμε την 

Αρχή της Αβεβαιότητας του Heisenberg.

Όταν μιλάει ένα Άτομο,

άλλοι το θαυμάζουν:

"Τι λέει το Άτομο!"

και άλλοι απορούν:

"Τι λέει το Άτομο;" 

Μπάμπης:

Δεν το είχα σκεφτεί!

Άκυρο!

Δεν γίνεται κατά Heisenberg

 άλλοι να μη θαυμάζουμε και άλλοι να μην απορούμε.

Μήτσος:

Φαντάζεσαι,

Μπάμπη,

τι θα γινόταν αν δεν ίσχυε η 

Αρχή της Αβεβαιότητας

όταν μιλούσε ένα Άτομο;

Μπάμπης:

Οι μισοί θα παίζαμε ξύλο

 και

 οι άλλοι μισοί θα αγκαλιαζόμαστε

και θα έπεφτε πάλι ξύλο! 

Άκυρο το Nobel,

ακυρο!"

Σαν Μπέεεεκετ / Περιμένοντας τον Κουτό