"Μιλοῦσες γιὰ πράγματα ποὺ δὲν τά ῾βλεπαν

 κι αὐτοὶ γελοῦσαν.

 Ὅμως νὰ λάμνεις στὸ σκοτεινὸ ποταμὸ

πάνω νερά·

 νὰ πηγαίνεις στὸν ἀγνοημένο δρόμο

 στὰ τυφλά, πεισματάρης

 καὶ νὰ γυρεύεις λόγια ριζωμένα

σὰν τὸ πολύροζο λιόδεντρο -

ἄφησε κι ἂς γελοῦν.

Καὶ νὰ ποθεῖς νὰ κατοικήσει κι ὁ ἄλλος κόσμος

στὴ σημερινὴ πνιγερὴ μοναξιὰ

 στ᾿ ἀφανισμένο τοῦτο παρὸν -

 ἄφησέ τους.

 Ὁ θαλασσινὸς ἄνεμος κι ἡ δροσιὰ τῆς αὐγῆς

ὑπάρχουν χωρὶς νὰ τὸ ζητήσει κανένας."

 Γιώργος Σεφέρης Θερινό Ηλιοστάσι, Θ΄