“Τόσα φιλιά - μα δίχως χείλη

 τόσες αφές - μα δίχως χέρια 

 τόσοι φρουροί - μα δίχως πύλη

τόσες ειδήσεις - δίχως περιστέρια 

 τόσοι αγώνες - δίχως μάχη

 τόσες μαγείες - δίχως θάμα.

 Κρυφά θα φύγει δίχως να ‘χει

αφήσει ούτε ένα ίχνος η γενιά μας…

 Έρωτας - δίχως ν’ αγαπάμε.

Ζωή - χωρίς ποτέ να ζούμε.

 Έλα λοιπόν κι απόψε, ας πάμε

 να χορέψουμε ή να σκοτωθούμε. 

 Τι μπέρδεμα η ζωή μας, τι ιστορία…

- Σάμπως να υπάρχει πια Ιστορία δική σου ή άλλη… 

Τι σκαλίζεις  τα σπλάχνα του ραδιοφώνου;

 Ήμασταν θάλασσα κι έχουμε γίνει

 σάπια βροχή και τιποτένια. 

 Ξύσε το λούστρο των νυχιών σου,

 το ρίμελ, το make up και μίλησέ μου.

 -Είμαστε μεσοπόλεμος σου λέω,

 ανίατα μεσοπόλεμος… 

Ας πάμε λοιπόν κι απόψε, ας πάμε πάλι κάπου

 να χορέψουμε ή να σκοτωθούμε…"

Βύρων Λεοντάρης /  Ψυχοστασία