"Δεν είχα τίποτα για φαγητό απόψε

 και είπα να τσιμπήσω πρόχειρα 

 μια σφραγισμένη λύση που υπήρχε. 

 Με ημερομηνία παραγωγής,

 της λήξης δυσανάγνωστη.

 Κάτι γράμματα που βρέθηκαν. 

 Δως μου να στα διαβάζω εγώ 

 προθυμοποιήθηκε η απάθεια.

 Κι έτσι ευχαρίστως που το δέχτηκα

 κι έτσι απαίσια που τα διάβαζε εκείνη

 με τη θηλυπρεπή φωνή της

 σαν να 'χε αλλάξει φύλο και η σημασία τους

 και ο αποστολέας 

 κατάλαβα πώς είχανε χαλάσει

 έληξε η ισχύς τους.

 Μη τα πετάς με πρόλαβε η διορατικότης 

 θα τύχει να περάσει από δω

 καμμια φτωχή ονειροπόληση, τα δίνεις. 

 Τους αρέσουνε τα χαλασμένα 

 πράγματα που έχουν λήξει."

Κική Δημουλά / Κοινή υπαιτιότητι