ΤΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ

ΑΙΣΧΥΛΟΣ / ΠΕΡΣΑΙ

*

Δαρείος:

"Να θυμάστε την Αθήνα - την Ελλάδα να θυμάστε.

Και να μην περιφρονείτε όσα σας δίνει ο δαίμονάς σας. 

Με τον δικό σου πλούτο τρέφεται πόθος για τον ξένο.

Και ο Δίας είναι αδέκαστος κριτής:

 τσακίζει τον άπληστο, συντρίβει τον αλαζόνα. 

Εγώ προειδοποίησα τον γιο μου να συνέλθει.

Κοιτάξτε νουθετήστε τον κι εσείς,

μήπως λογικευτεί και πάψει να ιεροσυλεί με την αλαζονεία του.

Εσύ, αρχόντισσα μητέρα του Ξέρξη, αγαπημένη, 

πήγαινε μέσα, βρες του ρούχα, κατάλληλα,

γιατί σε αυτά που έχει,

οι συμφορές κι οι πόνοι κι οι πληγές αιμορραγούν κουρέλια.

Και υποδέξου τον   με λόγια τρυφερά, παρηγορητικά.

Εσένα πάντα σε άκουγε - το ξέρω. 

Εγώ επιστρέφω στα σκοτεινά της γης,

Αντίο γέροντες, 

χτυπάτε τις συμφορές που σας χτυπούν,

με το φως των ημερών που σας απόμειναν.

Εκεί που πάω,

κανείς δεν παίρνει τίποτα μαζί του." 

Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας

«Όποιος ξεπερνά το μέτρο είναι υβριστής και ύβρις είναι το μεγαλύτερο κακό που μπορεί να μας συμβεί. Ολάκερη η αρχαία τραγωδία είναι γεμάτη από σύμβολα αυτής της ιδέας. Και το σύμβολο που με συγκινεί περισσότερο από όλα το βρίσκω στους Πέρσες. Ο Ξέρξης, μας λέει ο παλιός μύθος, νικήθηκε γιατί ήταν υβριστής, γιατί έκαμε αυτή την υπέρογκη πράξη: μαστίγωσε τη θάλασσα...» 

 Γιώργος Σεφέρης / Δοκιμές