Κάθε πρωί

 Καταργούμε τα όνειρα 

Χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια 

Τα ρούχα μας είναι μια φωλιά από σίδερο 

 Κάθε πρωί 

Χαιρετάμε τους χτεσινούς φίλους 

Οι νύχτες μεγαλώνουν σαν αρμόνικες 

-Ήχοι, καημοί, πεθαμένα φιλιά.

 (Ασήμαντες 

 Απαριθμήσεις

-Τίποτα, λέξεις μόνο για τους άλλους.

Μα πού τελειώνει η μοναξιά;).

Μανόλης Αναγνωστάκης