Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα.

 Χτύπησα την πόρτα και μπήκα. 

 Μου 'δειξε πάνω στο κομοδίνο 

ένα μικρό ξύλινο σταυρό. 

«Είδες - μου λέει - γεννήθηκε η ευσπλαχνία».

 Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ. 

Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες 

και δε θα 'χαμε να πούμε

 τίποτα ωραιότερο απ' αυτό. 

Τάσος Λειβαδίτης / Η γέννηση