Λες, πως από τότε που κατάλαβες, εφημερεύεις. Σου εδόθη η ημέρα, και είπες: ιδού εγώ μέσα στο μελιχρό φως, μέσα στον οικείο χρόνο, μέσα στον απρόσμενο κόσμο, που μου εφανερώθη και που είναι ο Ναός μου. 

Τίποτε δεν σου ανήκει, σου εδόθη όμως ένα κερί, η ψυχή σου. Από τότε που κατάλαβες, άναψες το κερί και είπες: θα το κρατώ αναμμένο μέσα σε τούτη την κοσμική ξαγρύπνια, ίσαμε να λειώσει. Αυτή είπες πως είναι η εφημερία σου.

 Χρήστος Μαλεβίτσης 

Εφημερία - Ο φωτισμός του ανθρώπου (Δοκίμια αιχμής)