Συνιστώσα "Να κοιμηθούμε αγκαλιά"

''ΠΗΔΗΞΑ ΤΗ ΜΙΣΗ ΑΘΗΝΑ!"

ΣΙΓΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΟΥΠΟΛΗ ΜΕΓΑΛΕ!

Στη ζούγκλα του. . .

Μέτρο

της εξαθλίωσης μιας κοινωνίας!

ΠΗΡΑΜΕ ΤΗ ΔΟΣΗ!

Η εποχή του Aλτσχάιμερ!

Tο Aλτσχάιμερ που λέγαμε.

Tο γενικευμένο Aλτσχάιμερ.

«Nα ξεχνάμε και να ξεχνιόμαστε».

Αυτό το δόγμα

συγκεφαλαιώνει το πνεύμα της εποχής.


Παντελής Μπουκάλας

Μνήμη

Κάποιοι

το χώρο αυτόν

της συντριβής των επιθυμιών

τον ονομάζουν Μνήμη…

Γιάννης Τόλιας / Ευλύπη

Και σ’ονειρεύτηκα

Και σ’ ονειρεύτηκα με τα μάτια,

παράξενα,

ορθάνοιχτα,

στητά.

Κι ήσουν μια μαύρη κουκίδα μικρή σε κάθε σειρά που έγραφα.

Κι ήσουν ένα βότσαλο γυαλιστερό, κλεμμένο από κρυφό ακρογιάλι.

Κι ήσουν μύριες σταγόνες παγωμένο νερό που απλώθηκαν στα χείλη μου, γύρω καθώς με τις χούφτες μου για κούπα ξεδιψούσα ένα ανελέητο μεσημέρι.

Κι ήσουν ένα κλαδάκι ακακίας που αφηρημένα κάποια στιγμή, χωρίς, δίχως λόγο, αργόπαιζα στα δάχτυλα.

Κι ήσουν μιας ξαφνικής καλοκαιριάτικης μπόρας η πρώτη αστραπή, λαχανιασμένη πριν απ’ τον κεραυνό να τρέχει.

Κι ήσουν μια χούφτα χοντρούλικα ψίχουλα από χωριάτικο καρβέλι, υπόσχεση ζωής για περαστικά σπουργίτια.

Κι ήσουν η θέρμη μιας πέτρας που λιάζεται στον ήλιο, ακούγοντας, με χαμόγελο τους αφελείς άψυχη να τη λένε.

Κι ήσουν το τρίξιμο μιας παλιάς πολυθρόνας κουνιστής, που, μόνη της, με τον αγέρα έκανε παιχνίδια, δίχως πάνω της βάρος κανένα.

Κι ήσουν το κοκκίνισμα στα μάτια μου, καθώς προσευχόμουν για σένα σ’ αρχαίο βωμό.

Κι ήσουν ο μικρός και παιχνιδιάρης λεπτοδείκτης με τα μικροσκοπικά μεταλλικά σκαλίσματα στο ρολόϊ μου, αυτό που τη ζωή μου τραγουδάει.

Κι ήσουν η μαγευτική κανονική ανάσα της νύχτας, που χύθηκε αργά και ύπουλα στους έρημους δρόμους.

Κι ήσουν το αλάτι που στόλισε τα μαλλιά και τα φρύδια καθώς το Αιγαίο με ξέβγαζε σε κάποια του ακτή να παίξω με τη άμμο και το φως που κατρακυλούσε πάνω σε πάλλευκα κοχύλια.

Κι ήσουν το ρίγος πάνω σ’ όλο μου το κορμί, απάντηση σ’ ένα πρωτοβρόχι.

Κι ήσουν ένα κομμάτι γαλάζιο, κομμένο από κάποια άκρη του ουρανού, καρφωμένο πάνω στα μαλλιά μου.

Κι ήσουν μια αγκαλιά αστέρια, κρεμασμένα πάνω απ’ το κάγκελο του μπαλκονιού σαν πρασινάδα.

Κι ήσουν ο σταθερός ήχος του βήματός μου πάνω στο πλακόστρωτο.

Κι ήσουν μια κόκκινη κορδέλα φαρδιά, κεντημένη πάνω στο μαξιλάρι μου.

Κι ήμουν το αόρατο χαμόγελο της κατανόησης, το δίχως έλεος, το χυμένο στα μάγουλα του Απόλλωνα, στην Ολυμπία.

Και σ’ ονειρεύτηκα με τα μάτια, παράξενα, ορθάνοιχτα, στητά.

Κι έπειτα τα έκλεισα να κοιμηθώ με τη σιγουριά που διοχετεύουν στις φλέβες μας όσα όνειρα είναι αλήθεια.

Κι ήσουν το πρώτο που ακούμπησε στο μέτωπο μου φως καθώς στη ζωή ξυπνούσα, το πρώτο φως.

Το φως το Ανέσπερο.

μικρά ερωτικά

 Μαρία Τζελέπη.

 

Αυτό φταίει!

Μόνο μια λάμψη ο άνθρωπος· κι αν είδες, είδες!

Πως αφήνεις να φτάνει σε μιαν ύστατη έκρηξη και να εξαντλείται, τη στιγμή που εσύ ατάραχη συντηρείσαι και ανεβαίνεις όπως το λάδι πάνω απ’ το νερό, για να κρατήσεις αναμμένη την φλόγα μιας ατελεύτητης ημέρας.

Με την κάθε μέρα που ζούμε γινόμαστε άθελά μας εκατομμυριούχοι θραυσμάτων από εικόνες που γεννάει το μέσα μας ασήμαντον.  Όποιον δεν έτυχε να δει ποτέ του με πόση γρηγοράδα και χάρη ανεβοκατεβαίνει μέρα νύχτα και συναποκομίζει από το έδαφος άπειρα μικροπραγματάκια, σποράκια, πετρίτσες, φυλλαράκια, πευκοβελόνες, άχυρα και πούπουλα, μια μητέρα νεοσσών ώστε να μπορέσει να στεγάσει τα παιδιά της..όποιος δεν ξύπνησε τ' άλλο πρωί να βρει μια φωλιά στο γείσο της ταράτσας του και να σαστίσει απ’αυτό το στιγμαίο μήνυμα ζωής και μαγικής μαστοριάς, δεν θα μπορέσει να καταλάβει πως με το ίδιο τιποτένιο υλικό, αποκόμματα εικονογραφημένων περιοδικών, κάποτε και βιβλίων, μπορεί να φτάσει κανείς, με μιαν ανάλογη μαγική μαστοριά, στην τεχνική της συνεικόνας. . .και κατ’ αναλογίαν να δώσει το όραμα ενός κόσμου όπου το γραφικό σήμα παίρνει τη θέση απλού ψηφίου και να μεταδώσει άλλου είδους ποιητικά μηνύματα, όσο κι αν η γραφή πάντοτε βγαίνει πρώτη στην τελική αναμέτρηση.

Υπήρξαν μερικές περίοδοι που τις χαρήκαμε όπως ο τρελός την ελευθερία του.  Το γραφείο μου – κείνο της αφανούς γεωμετρίας- κόντευε σχεδόν να μεταβληθεί σε προξενείο εμμόνων ιδεών και υπερβατικών σχημάτων.  Κόρες του Αγίου Βορρά με υελώδη ωμοφόρια και άλλες με άλω χρυσή και προκαθορισμένη μέσα στο θερινό κατά τ’ άλλα εορτολόγιο θέση. . .βάρκες πρηνείς μέσα στα πρίνα ή μόλις ξυμυτίζοντας απ’την κρυψώνα τους. . . κομμάτια θάλασσας όπως κανείς ποτέ δε τα ‘δε, ιππάρια κυματοειδή, αύλακες αφρού περιουσίου.  Μιλώ για κάτι που είναι και όχι.  Κείνο το καίριο κι ένα, που το βρίσκεις σε μια πρώτη σελίδα κοριτσιού κι ώσπου να το εξηγήσεις, χάνεται.

Έχουμε τόσο πολύ τριφτεί πάνω στην κοινωνία και το κοινωνικό ψεύδος που και η ασήμαντη αλήθεια, ευθέως διατυπωμένη, μοιάζει παραδοξολογία.

Στην διάρκεια ενός σιγαρέτου που είναι η ζωή μας και όπου χαιρόμαστε και αυτοκαταστρεφόμαστε όπως άλλωστε και στους έρωτες, τις απόπειρες δημιουργίες, και οπουδήποτε αλλού, το μόνο φωτάκι που δεν σβήνει ακόμη κι αν ο χρόνος μας το πατά χάμω είναι το κάλλος. Η απειροελάχιστη στιγμή όπου γευτήκαμε το κάλλος και την ενσωματώσαμε μια για πάντα μες στην ιδιωτική μας αιωνιότητα.

Ανέκαθεν στον κόσμο αυτόν βασιλεύει μια κάποια όπως θα λέγαμε άνισος ισομετρία. Το ίδιο δυναμικό και για το καλό και για το κακό απαιτείται να καταβληθεί, αφού το φαρμάκι επενεργεί αρνητικά, όπως ακριβώς το αγαθόν θετικά, πάνω στους άλλους, που ξέρουν να κρατούν σωστά το κάτοπτρο της καθαρής αντίληψης στη σχέση τους με τους τρίτους. Είναι όμως διαφορετικό το μήκος των πεπρωμένων. Θεέ μου, πόσα πολλά πράγματα, και ν΄ αντιστοιχούν μόνο σ’ ένα σκέτο σπίρτο, που το τραβάς επάνω τους· και να!

Μόνο μια λάμψη ο άνθρωπος· κι αν είδες, είδες!

                                                                                                                   ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ 

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

Έμαθα πως ο άνθρωπος

δικαιούται να κοιτά

τον άλλον από ψηλά,

μόνον όταν πρέπει

να τον βοηθήσει να σηκωθεί.

 

Πρόοδος!

High Tech

Καταλήψεις!

Ένας σύζυγος για να εκδικηθεί

την άπιστη  γυναίκα του

έκοψε τα γεννητικά του όργανα.

Πολλές αντιδράσεις τον θυμίζουν!

. . .η αλήθεια ζει καλύτερα έξω απ' τη συγκυρία. . .

Ξύπνα με το ξημέρωμα

μέσα σε ρευστά τοπία

η αλήθεια ζει καλύτερα

έξω απ' τη συγκυρία

Και της χούφτωσαν τα στήθη!

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!

Εσύ φοράς Rolex, Εσύ φοράς Bulgari, Μου αρέσει η συνέπεια τους, λένε συνεχώς βλακείες, Θα έχετε την τύχη του πρέσβη της Αμερικής στη Λιβύη, Όποιος διαφωνεί μαζί μου να σηκώσει τα χέρια ψηλά, Διαγράφουν όσους ψήφισαν παρών, αλλά δεν διαγράφουν τον αρχηγό και το κόμμα του που ψήφισε παρών, Έχουμε πολύ στατική δυναμική, Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ζητά εκλογές για να κυβερνήσει το κόμμα του, ενώ είχε δηλώσει ότι δεν είναι έτοιμο να κυβερνήσει, Αυτά που δεν θα σας πω είναι η καθαρή αλήθεια, Αριστεροί και βάλε, προστάτες των προκλητικά αμειβομένων θυγατέρων, υιών, αδελφών, συζύγων, φιλενάδων στο όνομα της προστασίας του συντάγματος, Που όμως όταν ρουσφετολογικά προσελήφθηκαν παραβιάστηκε η μεγαλύτερη συνταγματική επιταγή, η ισότητα των πολιτών, Άλλοι επαναστάτες γλείφουν εκεί που έφτυναν και άλλοι φτύνουν εκεί που έγλειφαν, Όποιος ήταν ηλίθιος στον καπιταλισμό δεν πρόκειται να γίνει έξυπνος με τον σοσιαλισμό, Άλλοι είναι αισιόδοξοι, και αυτό με κάνει πολύ απαισιόδοξο, η σημερινή κρίση είναι το άθροισμα από επιτυχίες τριών δεκαετιών και βάλε, Άλλοι έχουν πάρει πολύ φόρα να φτάσουν στο σοσιαλισμό, Υπάρχει κίνδυνος να τον υπερ-πηδήσουν, Αντίχριστοι με αυτά που λένε και κάνουν μας κάνουν θρήσκους, Μας κάνουν συνεχώς να σταυροκοπιόμαστε, Χριστιανοί, με τα μέτρα τους  παροτρύνουν σε ομαδικό sex, Αφού τρεις οικογένειες θα μένουν στο ίδιο διαμέρισμα, Καπιταλιστές γίνονται Μαρξιστές, Για να ζήσουν από τους τόκους του Κεφαλαίου του, Δεξιοί πολιτικοί εφαρμόζουν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας και στην πολιτική, Προσπερνούν από αριστερά, Άλλοι «ευφυείς» πολύ αριστεροί πολιτικοί, που είναι και συγγραφείς, Μη-Μη-ς για παράδειγμα, αποχωρούν από το διαλυμένο κόμμα αφού ψήφισαν όλα τα μνημόνια, για να είναι σε «απόσταση γονιμοποίησης» από όλα τα προοδευτικά κόμματα, Έτοιμος και έμπειρος πια αφού έμαθε την τέχνη γονιμοποιώντας εμάς  πολλές φορές, αλλά συγγραφέας  είναι, μη τον κρίνετε  από τα έργα του αλλά από τα λόγια του.

Μετά από όλα αυτά,

κάποιοι έξω από εδώ,

αναφώνησαν:

ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

Και της χούφτωσαν τα στήθη!

Εμείς όμως;

Εμείς;

Μήπως

ένα «οψόμεθα»

που ο τυφλός το συλλαβίζει;

Ο ορισμός της

ΜΗ ΓΟΝΙΜΗΣ ΕΥΦΥΪΑΣ!

Bουνό είναι η θάλασσα. . .

Ποτέ μου εγώ τη θάλασσα στα μάτια δεν την είδα
μα ξέρω για τα πάθη της καλύτερα απ' την ίδια
σε βράχους μέσα έζησα, σε βάτους και λαγκάδια
μα ξέρω για τα κύματα και του νερού τα χάδια,
τον Άγιο εσυνάντησα με το κουπί στην πλάτη
σε πέτρα πάνω μοναχό, πεζό και στρατηλάτη.

Μοναξιά. . .

Κάποιος εξημέρωσε κάποτε

μια μοναξιά·
από θηρίο της ερήμου ζώο την έκανε οικόσιτο,
κι ήτανε τρυφερή και διακριτική

και στην αφή τόσο απαλή,
πιο απαλή ακόμα κι από γάτα.
Τώρα πώς έγινε και, έτσι ξαφνικά,

αυτή η τόσο εξημερωμένη μοναξιά
τον κατασπάραξε, κανείς δεν ξέρει.

Αργύρης Χιόνης

Η μοναξιά

μου δίνει λάθος πληροφόρηση

για την τιμή της τιμής μου.

Κατερίνα Γώγου

Μόνος απέλπισα το θάνατο.

ΕΝΟΧΟΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ!

  -------------------------------------------------------------------------------------------

Κι’ όσο τρώει την ύλη ο καιρός,

τόσο βγαίνει πιο καθαρός

ο χρησμός απ' την όψη μου:

Την οργή των νεκρών να φοβάστε

Και των βράχων τα αγάλματα!

των νεκρών μου των άθαφτων!

Προδόθηκα κι απόμεινα στον κάμπο μόνος
Πάρθηκα και πατήθηκα σαν κάστρο μόνος.
Είπα: Δεν θα 'ναι μαχαιριά βαθύτερη από την κραυγή

Και είπα: δε θα 'ναι το Άδικο τιμιότερο απ' το αίμα

Μόνος απέλπισα το θάνατο.

Γι' άλλη πιο μυστικήν αντρεία λαχτάρησα
κι από κει που με μπόδισαν, ο αόρατος κάλπασα
στους αγρούς τις βροχές να γυρίσω
και το αίμα πίσω να πάρω!

Δωροδοκία

Επανάσταση

είναι να δώσεις νόημα

σ΄ έναν κόσμο που δεν έχει νόημα. . .

Σήμερα

χάρτινοι επαναστάτες

μας δείχνουνε το χάρτινο δρόμο...


Σήμερα

χάρτινοι επαναστάτες

ξεχνούν ότι για να υπάρξουν

επαναστάτες πρέπει να υπάρξει

επανάσταση!

Είμαστε Παιδιά

της Προπαγάνδας

της Καταστροφής

των Κεραυνοκραχτών

των Happy Few.

Είμαστε Παιδιά

ξεγελασμένα από το φιλί της αμνησίας.

Πότε θα δωροδοκήσουμε

τη λήθη μας

για να συναντηθούμε;

Προσδοκίες. . .

- Τι ώρα

νάνε;

 - Πλησιάζει η  ώρα του λαγού!