Έροτας

"Και μ΄ερωτάς

με τη σιωπή σου μ΄ερωτάς:

Μα γίνεται να υπάρξει

Έρωτας

με όλα τα όμικρον της πνιγμονής

που σέρνει ο όρος

και το όριο;

Γίνεται να υπάρξει έροτας

Βρόχος κλειστός

Να φαρμακώνει τον αέρα της ψυχής;

Με τη σιωπή μου απαντώ

Άλλο της ουρλιαχτό δεν έχω"

Παντελής Μπουκάλας / Ρήματα / Εκδόσεις ΑΓΡΑ.

Έρχεται το Φθινόπωρο,

θα φύγουν,

αφήνοντας το μήνυμα:

"Tο μαύρο άσπρο

ακόμη και στα χελιδόνια."

Ματθαίος Ζευγώλης, Το μυστικό μου πρόσωπο

"H αγάπη μετριέται

με ότι απαρνιέται κανείς για χάρη της

ακόμη και την ίδια την αγάπη."

Ομάρ Καγιάμ

Σταμάτα να με βλέπεις οικολογικά!

Είναι επικίνδυνο το κάπνισμα.

Στην τελευταία ρουφηξιά

καταλαβαίνεις ότι

τελειώνει ό,τι είναι να τελειώσει...

"I loved her against reason, 

against promise, 

against peace, 

against hope, 

against happiness."

Charles Dickens, "Great Expectations"

...ερωτική κατάθεση...

Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ότι έχω ζήσει έως τώρα. Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δεν θα καταλήξει κανείς πουθενά. Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που, παρά την χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει. Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες. Δεν θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί. Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους. Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν την θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους. Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. 

Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο. Συζητούν μετά κόπου για την επικεφαλίδα. Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται. Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα. Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση: Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους. Που δεν επαίρονται για τον θρίαμβό τους. Που δεν θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους. Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια. 

Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στην ζωή. Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων. Ανθρώπους τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής δίδαξαν το πώς μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή. Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνον η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει. Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν. Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ’όσες έχω ήδη φάει. Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με την συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου. Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ.” 

Mario de Andrade  
μυθιστοριογράφος, μουσικολόγος, ιστορικός, κριτικός τέχνης
 και φωτογράφος. 

"Η γνώση δε μπορεί να αγνοήσει

τη στάση των χιλιάδων εκείνων που την αγνοούν."

Τίτος Πατρίκιος

Μπορεί;

"Ζούμε την Εποχή του Μολυβιού.

Όλα σβήνουν εύκολα."

Αννα Τσεκούρα

"Ένα περίεργο επεισόδιο διαβάζαμε τελευταία 

στις εφημερίδες,

ένας άνδρας πήγε σ' ένα από αυτά τα "σπίτια",

πήρε μια γυναίκα,

μα μόλις μπαίνουν στο δωμάτιο,

αντί να γδυθεί

και να επαναλάβει την αιωνία κίνηση,

γονάτισε μπροστά της,

και της ζητούσε να κλάψει στα πόδια της.

Εκείνη βάζει τις φωνές,

"εδώ έρχονται για άλλα πράγματα",

οι άλλοι απ' έξω δώστου χτυπήματα στην πόρτα. 

Με τα πολλά 

άνοιξαν και τον έδιωξαν με τις κλωτσιές,

ακούς εκεί να θέλει να κλάψει μπρος σε μια γυναίκα.

Εκείνος έστριψε τη γωνιά και χάθηκε 

καταντροπιασμένος. 

Κανείς δεν τον ξαναείδε πια.

Και μόνο εκείνη η γυναίκα

θαρθεί η αναπότρεπτη ώρα μια νύχτα,

που θα νοιώσει τον τρόμο ξαφνικά,

πως στέρησε τον εαυτόν της

 απ' την πιο βαθιά,

την ποιο μεγάλη ερωτική πράξη

μην αφήνοντας έναν άνδρα

να κλάψει στα πόδια της."

Τάσος Λειβαδίτης

Επιστροφές.

Αποχωρισμοί.

Κάθε λιμάνι και καημός.

"Το γνωρίζω,

είμαι το καλοκαίρι της ζωής σου,

όχι όμως οι τέσσερις εποχές της."

Edna Vincent Millay

ΚΑΛΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

"Και να ξαναβρίσκεις

Όπως τους τόπους

Τους ανθρώπους."

Αγγελική Ελευθέριου.

Ήταν ωραίες οι διακοπές μου!

Γνώρισα τόσα νέα μέρη!

Νέα Σμύρνη, Νέος Κόσμος, Νέα Μάκρη,

 Νέα Χαλκηδόνα, Νέα Κηφισιά, Νέα Ιωνία,

Νέα Φιλαδέλφεια.

"'Όλοι βρίζουν την θάλασσαν,

ενώ πταίει ο άνεμος."

Δημήτρης Καμπούρογλου

Να προσέχετε οι Καλοχειμωνάκηδες από Δευτέρα.

ΚΡΑΣΝΟΝΤΑΡ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1 - 2

Για να γίνει αντιληπτό το κατόρθωμα του Θρύλου:

Μετά από αυτή τη νίκη η UEFA δίνει στον Ολυμπιακό

 πάνω από 30.000.000 ευρώ.

Για να σβήσει η φωτιά στην Αμαζονία

οι 7 πλουσιότερες χώρες του κόσμου προσφέρουν

20.000.000 ευρώ.

Ποιος είναι ο πνεύμονας της ανθρωπότητας,

ο Ολυμπιακός ή η δασώδης Αμαζονία;

ΚΡΑΣΝΟΝΤΑΡ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1 - 2

ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ  ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ ΜΑΣ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ.

Η ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ

ΔΕΝ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΟΥΣΕ

ΠΟΔΟΚΡΟΤΟΥΣΕ!

ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΝΙΚΕΣ ΜΑΣ ΜΕ

ΣΕΞΙ - ΕΝΑ

 ΤΗΣ ΑΦΙΕΡΩΝΟΥΜΕ ΤΟ:

ΕΙΣΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΤΙ ΜΑΓΙΚΟ!

Δέξου το φιλί αυτό στο μέτωπο!

Και, φεύγοντας μακριά σου τώρα,

Έτσι άφησέ με να ομολογήσω-

Ότι δεν έχεις άδικο, εσύ που θεωρείς

Ότι οι μέρες μου υπήρξαν ένα όνειρο:

Κι όμως κι αν η ελπίδα έχει πετάξει μακριά

Σε μια νύκτα, ή σε μια μέρα,

Μέσα σε μια οπτασία, ή σε καμιά

Είναι ως εκ τούτου λιγότερο χαμένη;

Όλα όσα βλέπουμε ή ό,τι φαινόμαστε

Δεν είναι παρά ένα όνειρο μέσα σ’ ένα όνειρο.

Στέκομαι μεσ' το βρυχηθμό

Μιας κυματοδαρμένης ακτής,

Και μεσ' το χέρι μου κρατώ

Κόκκους απ’ τη χρυσαφένια άμμο-

Πόσο λίγοι! Κι όμως πώς γλιστρούν

Μεσ’ απ’ τα δάκτυλα μου προς την άβυσσο,

Ενώ θρηνώ- ενώ θρηνώ!

Ω Θεέ! Δεν μπορώ να τους συγκρατήσω

Με μια πιο σφιχτή λαβή;

Ω Θεέ! Δεν μπορώ να γλιτώσω

Μονάχα έναν απ’ το ανηλεές κύμα;

Είναι όλα όσα βλέπουμε ή ό,τι φαινόμαστε

μόνο ένα όνειρο μέσα σ’ ένα όνειρο;

Edgar Allan Poe / Όνειρο μέσα στο όνειρο

Δεν ήταν άλλη η αγάπη μας

έφευγε ξαναγύριζε και μας έφερνε

ένα χαμηλωμένο βλέφαρο πολύ μακρινό

ένα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο

μέσα στο πρωινό χορτάρι

ένα παράξενο κοχύλι που δοκίμαζε

να το εξηγήσει επίμονα η ψυχή μας.

H αγάπη μας δεν ήταν άλλη ψηλαφούσε

σιγά μέσα στα πράγματα που μας τριγύριζαν

να εξηγήσει γιατί δε θέλουμε να πεθάνουμε

με τόσο πάθος.

Κι αν κρατηθήκαμε από λαγόνια κι αν αγκαλιάσαμε

μ᾿ όλη τη δύναμή μας άλλους αυχένες

κι αν σμίξαμε την ανάσα μας με την ανάσα

εκείνου του ανθρώπου

κι αν κλείσαμε τα μάτια μας, δεν ήταν άλλη

μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημός να κρατηθούμε

μέσα στη φυγή.

Γιώργος Σεφέρης / Η φυγή