"Τα φτερά με τρομάζουν

 Αγαπώ το απλό χώμα

 τη ζεστή σκόνη της κάθε ημέρας" 

Γιώργος Θέμελης

Πού είναι η ζωή που τη χάσαμε ζώντας;

Πού είναι η σοφία που τη χάσαμε στη γνώση;

Πού είναι η γνώση που τη χάσαμε στις πληροφορίες;

Ποια είναι η ζωή που τη χάσαμε ζώντας;

Είναι αυτή μέσα στην οποία μπορούσε ο καθένας μας 

να πει τη φράση των Ορφικών:

«Παις ειμί Γας και Ουρανού αστερόεντος, 

αυτάρ εμοί γένος ουράνιον».

Μυθολογικά η ζωή που χάσαμε,

 ισούται με την απώλεια της ιδιότητας 

των τέκνων της Γης και τ’ Ουρανού.

Αφότου ο Χρόνος-Κρόνος ευνούχισε τον Ουρανό,

χάσαμε τον ωκεανό της αιωνιότητας.

Πέσαμε στο ποτάμι του καιρού, 

μέσα στο ρεύμα της παροδικότητας,

που οι όχθες του γίνονται φέρετρό μας.

 Φιλοσοφικά η ζωή που χάσαμε,  

είναι ο συμπάντειος, 

«ξυνός» (κοινός και σύν-νους) λόγος του Ηράκλειτου,

απ’ όπου αποκομμένοι, κλειστήκαμε στην «ιδίαν φρόνησιν»,

στον ιδιωτικό νου, στην ιδιωτική γλώσσα.

Και βέβαια, 

σοφία είναι η πλήρως συνειδητοποιημένη εμπειρία μας.

Και βέβαια, γνώση είναι ό, τι προσλαμβάνουμε έξωθεν,

από την πλήρως συνειδητοποιημένη εμπειρία των άλλων.

Κινδυνεύοντας πάντα.

Αν η ερωτική ευφροσύνη κι ο ενθουσιασμός

δεν επιλέξουν τα λίγα και ουσιαστικά,

αν αντιμετωπίσουμε τη γνώση σαν συζυγικό καθήκον,

κινδυνεύουμε να γίνουμε αποθήκες γνώσεων.

Και βέβαια «η πολυμάθεια δεν σε κάνει σοφό».

Και βέβαια «πολυμαθίη» και «κακοτεχνίη» πηγαίνουν μαζί.

Και βέβαια η απόσταση της κακότεχνης πολυμάθειας 

από τις πληροφορίες είναι τόσο μικρή.

Και οι πληροφορίες; 

Κινούντ’ εδώ, κινούντ’ εκεί, μέσω σκοπιμοτήτων.

Δεν έχουν σίγουρη και συγκεκριμένη πηγή.

Είναι συνήθως διαστρεβλωμένα ακούσματα,

 αναξιόπιστων ανθρώπων,

για γεγονότα που έγιναν ή δεν έγιναν, 

είτε έγιναν μεν αλλ’ όχι όπως φημολογείται:

Ποια είναι η αλήθεια για την Τιμισοάρα;

Αυτή που έβγαινε στα πρωτοσέλιδα για μέρες ή

εκείνη που γράφτηκε στα ψιλά και μόνο μια φορά;

Γιατί χρησιμοποιήθηκε, όπως χρησιμοποιήθηκε, 

ο βουτηγμένος στην πίσσα κορμοράνος;

Ζούμε μες στα σκουπίδια που ρίχνονται μες στο σπίτι μας

από το παράθυρο που λέγεται τηλεόραση.

Γιατί θέλουν τόσο πολύ να μας πείσουν ότι ο κόσμος,

 δεν είν’ εκείνο το απέραντο που μας

φανερώνει ο Ήλιος, 

αλλ’ είναι μόνο αυτό το απομονωμένο 

που μας δείχνει ο φακός της τηλεόρασης;

Δίνουμε ραντεβού, 

ν’ ανταμωθούμε, 

επειδή μας χωρίζουν σκουπίδια.

Κολυμπούμε στα σκουπίδια,

γυρεύοντας ο ένας το πρόσωπο του άλλου,

προσπαθούμε, αναμερίζοντας σκουπίδια.

Παραιτούμεθα τέλος λέγοντας,

«ίσως αυτό να είναι το πρόσωπο του άλλου, 

ένα κολύμπι μέσα στα σκουπίδια».

«Χώρες του ήλιου 

και δεν μπορείτε ν’ αντικρίσετε τον ήλιο.

Χώρες του ανθρώπου 

και δεν μπορείτε ν’ αντικρίσετε τον άνθρωπο».

Πίσω ολοταχώς.

Να βγούμε από τα σκουπίδια των πληροφοριών.

Προς το σκαλοπάτι της γνώσης. 

Κι από κει προς το σκαλοπάτι της σοφίας.

 Όπου το οιδιπόδειο,

 όντας πνευματικό αρχέτυπο κι όχι σύμπλεγμα,

αποκαλύπτει την βαθύτερη θεοποιό σημασία του.

Η Αφροδίτη που γεννήθηκε από τον αφρό,

όταν τα ερωτικά μέλη τ’ Ουρανού πέσαν στη θάλασσα,

γίνεται οδηγός μας.

Όσοι ερωτευτούμε τη Ζωή (τη μάνα μας),

γινόμαστε αυτός που νίκησε τον Χρόνο-Κρόνο, γινόμαστε Ζευς.

Γινόμαστε οι μετέχοντες στην συμπάντεια αλληλουχία,

όπου τίποτε δεν είναι αποκομμένο και θνητό.

Γινόμαστε αυτοί που μπορούν να βιώσουν όσα βίωσε ο Σεγκ Τσαν,

 όταν ξεστόμισε το εξαίσιο:

«Δεν υπάρχει εδώ ή εκεί, 

η αιωνιότητα βρίσκεται μπρος στα μάτια μας».

Γιάννης Υφαντής

"Κοντέινερ" - ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Πίνακες: GUSTAV KLIMT

- Που μένεις;
Στην οδό Θεωρίας...

"Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα. Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα."

 Οδυσσέας Ελύτης

"Θα ξέρεις ότι αγαπιέσαι

 τη μέρα που θα μπορέσεις 

να δείξεις την αδυναμία σου, 

χωρίς ο άλλος να την χρησιμοποιήσει

 για να επιβεβαιώσει τη δική του δύναμη."

 Cesare Pavese

"Απόψε ξενυχτώ για να 'μαι πιο κοντά σου, για να σε φέρω πιο κοντά μου. Μια και είναι αυτές οι ώρες που ζεις.

Είναι περασμένες μία -αργά για μένα- κι αναρωτιέμαι πού μπορείς να 'σαι, και με ποιους, πώς θα 'ναι τα κέφια σου, οι ακεφιές σου.

Αν κάθομαι να σου γράψω είναι γιατί μου συμβαίνουν πράγματα που δεν περίμενα. Απ' τη Δευτέρα η ζωή μου αναστατώθηκε, κι αυτό είναι μαζί ωραίο και -δε βρίσκω τη λέξη, αν υπάρχει, συλλογίσου κάτι που είναι πολύ κοντά στην πιο βαθιά ανησυχία, κάτι σαν ίλιγγος. Ήμουνα "ήσυχος", σα ναρκωμένος, και ξαφνικά έπαψα να 'μαι. Αυτό το χτυποκάρδι δε φανταζόμουνα πως θα μπορούσε να με πιάσει τόσο γρήγορα, τα 'χω χαμένα. Ίσως σου φάνηκα λιγάκι αμήχανος από μια στιγμή κι έπειτα, λιγάκι αφύσικος. Είναι γιατί από μια στιγμή κι έπειτα το πιο φυσικό θα 'ταν να σε πάρω στην αγκαλιά μου. Τι με σταμάτησε;

Ίσως ο φόβος να παραδεχτώ ότι ξανάρχισα να νιώθω ένα συναίσθημα απαιτητικό, από κείνα που μπορεί να 'ναι πηγή και ευτυχίας και δυστυχίας. Ίσως κι η σκέψη ότι δε σε ξέρω αρκετά, μόλο που ώρες ώρες σε νομίζω διάφανη. Άλλες φορές όμως μου φαίνεται σα να μακραίνεις, σα να σκεπάζεσαι με κάτι που σε κρύβει, που σ' αλλάζει. Τότε μου μοιάζεις δυνατή κι αποφασιστική, σχεδόν απρόσιτη, άσπλαχνα ψύχραιμη. Και τότε ο ίλιγγος ταυτίζεται με τη σκέψη ότι μπορεί να μη σε ξέρω, να μην ξέρω πώς και τι αισθάνεσαι, πώς θα μπορούσα να σε φτάσω, να σου φανερωθώ χωρίς μεσάζοντα, είτε για λόγια πρόκειται είτε για γράμματα.

Ξένια, θα 'θελα να μπω στη ζωή σου όπως μπήκες εσύ στη δική μου. Αν η βιασύνη σε τρομάζει, τότε δε βιάζομαι. Δεν περιμένω άλλωστε να 'ναι όλα πολύ εύκολα. Είμαστε κι οι δυο λιγάκι καραβοτσακισμένοι. Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να 'μαστε ανεξάντλητα τρυφεροί κι υπομονετικοί. Εγώ νομίζω πως το μπορώ. Είμαι ανάστατος, αλλά μαζί με τη βαθιά ανησυχία αισθάνομαι πως η ευτυχία είναι δυνατή." 

 Ξένια Καλογεροπούλου /  Γράμμα στον Κωστή | εκδόσεις Πατάκη

(Το πρώτο γράμμα που ο Κωστής Σκαλιόρας 

έγραψε στην Ξένια Καλογεροπούλου.

 Ακολούθησαν 37 χρόνια κοινής ζωής.)

Βιβλιοπωλείο Μικρό Καράβι

ΘΡΑΥΣΜΑΤΑ

Ζωή,

ένα βιβλίο διαβασμένο  βιαστικά,

μέσα στον πανικό των νεκροφόρων λόγων.

Eίναι τόσο εύκολο να εξαπατίσουμε τον εαυτόν μας

δίχως να το καταλάβουμε

όσο είναι δύσκολο να εξαπατήσουμε τους άλλους

χωρίς να το αντιληφθούν

Άνθρωποι,

κλειστά βιβλία.

Μόνο τα εξώφυλλα διαβάζουμε.

ΤΑ ΕΥΡΕΤΗΡΙΑ ΣΤΑ «ΒΙΒΛΙΑ»

είναι ελαττώματα ή πλεονεκτήματα;

Το σύννεφο

είναι μια βιβλιοθήκη.

Κάθε σταγόνα είναι βιβλίο.

Ο αέρας

είναι κείμενο,

τα γράφει όλα

αλλά  δεν το βλέπει κανείς.

Σκόνη,

Μόνο αυτή γράφει στον αέρα.

Σκόνη,

ιπτάμενα γράμματα της γης.

Με τη σκόνη συνομιλούν ο  αέρας  με τη γη.

Χωράφια...

Τετράδια της βροχής.

Αναγνώστης,

δεν είναι μαθητής,

είναι η μάθηση.

"Δε με νοιάζει αν είναι φτηνό το γούστο των συμφερόντων μου. 

Εγώ τιμώ το σύνδεσμο "σαν" επειδή με συμφέρει να είσαι: 

σαν υπαρκτός, σαν ψέμα, σα Θεός,  σα χτες

και σαν επιστροφή του χρόνου που έφυγε."

"Και τι περίεργο, ίχνη του δε βρέθηκαν πουθενά αλλού, 

παρά κάτι θολά, επάνω στο πόμολο των δακρύων.

Κική Δημουλά

Έρανος Σκέψεων για την ανέγερση τίτλου
υπέρ της αστέγου αυτής ομιλίας
Ίκαρος

"Ένα μόνο δεν μου δίνει το όνειρο.

Το όριο. Ως που να κινδυνέψω.

Γιατί τότε πια δεν θα ήταν όνειρο.

Θα ' ταν γεράματα."

Κική Δημουλά. 

"Κάναμε βόλτες στην παραλία 

και τραβούσαμε φωτογραφίες ο ένας τον άλλο. 

Σε όλες τις φωτογραφίες δείχνω ευτυχισμένη,

 αλλά μέσα μου σκεφτόμουν: 

"Είναι ένα όνειρο. 

Είμαι μέρος του ονείρου ενός άλλου". 

Λιβ Ούλμαν για τον Ίνγκμαρ Μπέργκμαν."

"Αγάπη 

είναι η θέαση της πραγματικότητας

 χωρίς κριτική αξιολόγηση ..."

Είμαστε ερωτικός λαός!

(πολιτικό σχόλιο)

And the waltz goes on...

"...το καμμένο χώμα βγάζει, 

έτσι και πέσει μια βροχή, 

τα ωραιότερα λουλούδια που 'χω δει..."

Αρχίζει σήμερα το διήμερο συνέδριο του

Κινήματος Αλλαγής.

Θα αποφασιστεί η

Αλλαγή της Ώρας

που θα γίνει

κατά τη διάρκεια του συνεδρίου.

Πάμε μια ώρα Μπροστά!

"Αργυραίς λόγχαις μάχου και πάντων κρατήσεις." 

"Να μάχεσαι με αργυρές λόγχες

 (δηλαδή να δωροδοκείς, να εξαγοράζεις με χρήματα)

 και θα τους νικήσεις όλους." 

Χρησμός της Πυθίας προς τον Φίλιππο Β’ της Μακεδονίας

Πόσο παλιά είναι μερικά...

Πυθιολάτρες,

άλλοι ως εξαγοραζόμενοι, άλλοι ως εξαγοράζοντες.

"Μυρίζει η νύχτα υγρασία και καπνό.

 Στάχτη από τα «αν» που κάπνιζες για χρόνια. 

Δυο γράμματα έκαναν στέκι τους τ' ανήσυχά σου βράδια.

 Σκάβουν στο χτες, γδέρνουν το τώρα. 

Φέγγουν παράνομα, εκεί που δεν θα ξημερώσει. 

Συνομωσία με αγέννητες στιγμές. 

Κομμάτια νάρκης, δάκρυα, χαμένος χρόνος.

 Όλα στο πάτωμα, ανακατεμένα. 

Σβήνεις το τελευταίο "αν" και πας να ζήσεις."

 Αντώνης Τσόκος

"Εκ πείρας σας μιλώ. 

Σοφή δεν είναι η πείρα 

απλώς έχασε τη δύναμη να σφάλλει." 

Κική Δημουλά / Εξακριβωμένα

Ας αγιάσουμε,

ας μιλήσουμε για τις αμαρτίες των άλλων...

"Ἀπὸ τὴν φαύλην Ὥρα, φαυλότερο τὸ μέτρημά της. 

Ἄσε την νὰ παρέλθει ἀμέτρητη,

 καί, ἂν σοῦ είναι δυνατό, δίχως ν’ ἀφήσει τὰ Ἴχνη. 

Μέτρα, ἂν τὸ κρίνεις πρόσχαρο κι ὠφέλιμο,

 Ἂν σὲ ἔγινε συνήθεια τὸν βίο σου νὰ μετρᾶς, 

μέτρα τὴν Εὐφροσύνη, ποὺ ἡ φυγὴ τῆς φαύλης Ὥρας 

καὶ ἡ λησμονιά της ἀσφαλῶς σοῦ προσφέρουν· 

ἀλλὰ ποτὲ τὴ φαύλην Ὥρα. 

Κράτησε τὰ Ἴχνη τούτων τῶν σπανίων Ὡρῶν,

 ἀλλὰ ὄχι ἐκεῖνα. Ἐκεῖνα εἶναι νεκρὲς

 Σελῆνες τῶν Δυσμῶν, καταντικρὺ 

τῆς πρωϊνῆς Λάμψης. Εἶναι ψευδεῖς Ἐπινοήσεις, 

πονηροὶ Συνδυασμοί, πού, παλαιόθεν, 

ἐβάλθηκαν νὰ προκαλοῦν τὴν Τάξη τὴν θεσπεσία."

 Τ.  Κ.  Παπατσώνης / Αρχή Σοφίας