"Ξέρεις τόσα για μένα και δεν με καταλαβαίνεις.

 Το να ξέρεις δεν είναι να καταλαβαίνεις. 

Θα μπορούσαμε να τα ξέρουμε όλα 

και να μην καταλαβαίνουμε τίποτα." 

 Antonio Porchia / Φωνές 

Μετάφραση: Βασίλης Λαλιώτης / Εκδόσεις Ίνδικτος 

fractal:

Ας αγιάσουμε,

δεν είναι δύσκολο,

ας μιλήσουμε για τους άλλους,

 για τις αμαρτίες τους...

"Έχω τόσα πολλά που θέλω να πω, 

Αλλά οι λέξεις δεν είναι αρκετά καλές,

Οι λανθεσμένες με φιλάνε." 

Anne Sexton 


"Να είστε προσεκτικοί με τις λέξεις,

Ακόμα και με τις θαυμαστές.

 Για τις θαυμαστές βάζουμε τα δυνατά μας· 

Μερικές φορές μαζεύονται σαν έντομα 

Κι αφήνουν όχι ένα κεντρί αλλά ένα φιλί. 

Μπορούν να είναι τόσο καλές όσο τα δάχτυλα.

 Μπορούν να είναι τόσο πιστές όσο ο βράχος

 Που πάνω του στρογγυλοκάθεσαι. 

Αλλά μπορούν να είναι και μαργαρίτες και μελανιές.

 Ωστόσο είμαι ερωτευμένη με τις λέξεις. 

Είναι περιστέρια που αποσπώνται απ’ το ταβάνι.

 Είναι έξι ιερά πορτοκάλια καθισμένα στα γόνατά μου. 

Είναι τα δέντρα, τα πόδια του καλοκαιριού,

 Κι ο ήλιος, το παθιασμένο του πρόσωπο.

 Ωστόσο συχνά με απογοητεύουν.

 Έχω τόσα πολλά που θέλω να πω

 Τόσες πολλές ιστορίες, εικόνες, αποφθέγματα, κ.τ.λ.

 Αλλά οι λέξεις δεν είναι αρκετά καλές,

Οι λανθασμένες με φιλάνε. 

Μερικές φορές πετώ σαν ένας αετός 

Αλλά με τις φτερούγες του τρωγλοδύτη. 

Όμως προσπαθώ να τις φροντίζω 

Και να είμαι ευγενική μαζί τους.

 Οι λέξεις και τ’ αυγά πρέπει να χειρίζονται προσεχτικά: 

Μια φορά αν σπάσουν, είναι πράγματα 

Που είναι αδύνατον να επισκευαστούν." 

"Να βλέπεις τον κόσμο

Σ’ ένα κόκκο της άμμου

Και τον ουρανό μέσα

Σ’ ένα αγριολούλουδο

Να κρατάς το άπειρο

Στην παλάμη του χεριού σου

 Και τη αιωνιότητα

 Μέσα σε μια ώρα..."

 William Blake

"Το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να μας συμβεί 

είναι αυτό που συμβαίνει κάθε στιγμή,

γιατί οτιδήποτε άλλο δεν υπάρχει καν."

Χρήστος Βακαλόπουλος

Ωραία Εποχή!

Πωλούνται όνειρα,

 σε τιμές εκ-λογικές.

Ωραία Ζωή!

...άσπρο - μαύρο ακόμη και στα χελιδόνια...

"Έτσι κι αλλιώς,

 άσπρο μέτρημα, μαύρο άθροισμα 

είναι πολύ συχνά η ζωή...

 Κι εξαρτάται πάντα από το τι μετράς κάθε φορά...

για να μπορείς να συνεχίζεις, 

για να μπορείς να ονειρεύεσαι, 

για να μπορείς να γελάς..."

Οδυσσέας  Ελύτης

Λαμβάνοντας υπ' όψη την επιχειρούμενη διάκριση των Ελλήνων

 σε σκεπτόμενους και μη σκεπτόμενους 

από σκεπτόμενους,

οφείλουμε να διευκρινίσουμε, 

ότι δεν ανήκουμε στην κατηγορία 

 των μη σκεπτομένων Ελλήνων.

Μάρτυράς μας ο Μαζωνάκης, 

είμαστε αυτοί,

που μόνο όταν λείπουμε από το ακροατήριο του Γιώργου

ο Γιώργος τραγουδάει το κατωτέρω άσμα

"λείπει πάλι ο θεός":

"Πάω να αναζητήσω ένα μεγάλο ΙΣΩΣ..." 

 Φρανσουά Ραμπελέ


"Είχα την αίσθηση πως πήγαινα,

πως θα 'φτανα σε λίγο κάπου.


Αυτό το ψέμα

κράτησε μια ολόκληρη ζωή."


Χρίστος Λάσκαρης

"Ευτυχώς που ο κόσμος δεν πάει καλά. 

Θα ήταν ανυπόφορο να τα πηγαίνω άσχημα

 σ' ένα κόσμο που πάει καλά." 

 G. Wolinski

"Λέω να μην πεθάνω άλλο.

Δεν πρόκειται να με κηδέψετε.

Κι αν με θάψετε

Δεν θα είναι

Η πρώτη φορά."

Γιώργος Σκούρτης / Επιτύμβιο / "Εκποίηση" / Εκδόσεις Καστανιώτη


"Δεν ζούμε αληθινά 

παρά μόνο τη νύχτα μέσα στ' όνειρο.

Και το πρωί

"καλημέρα" λες,

"καλημέρα σου λένε.

Κι η σφαγή συνεχίζεται."

Τάσος Λειβαδίτης

«Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις» 

Μανόλης Αναγνωστάκης


... μ  ο   ν    α  ξ    ι          ά ...

"Όταν πέσεις

θα είμαι εκεί."

Το Πάτωμα

...να το αγαπάμε, 

Ο φίλος μας...

ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ΣΗΜΕΡΑ! 


"Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε , ψυχές!

Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,

 Μην τ' αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!

Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!

 Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,

Μην κουρασθείς. Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.

Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά,

 Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.

 Σκάψε βαθειά. Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;

Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί

Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,

Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!"

Κωστής Παλαμάς / Στον Δάσκαλο

*

 «Δάσκαλε, μάθαινε! 

Δάσκαλε,

 μάθαινε!

 Μην λες πολύ συχνά, πως έχεις

 δίκιο, δάσκαλε! 

Άσε τον μαθητή σου να το

 νιώσει!

Όλη την ώρα την αλήθεια μην 

την καταπονείς:

 Δεν το

 αντέχει.

 Να ακούς όταν

 μιλάς!» 

Μπέρτλοτ Μπρεχτ / Δάσκαλε μάθαινε

*

 «Λέει όχι με το κεφάλι 

 μα λέει ναι με την καρδιά... 

 είναι ορθός τον ρωτάν

 κι όλα τα προβλήματα έχουν δοθεί. 

 Ξαφνικά τον πιάνουν ακατάσχετα γέλια

 και τα σβήνει όλα, τα ψηφία και τις λέξεις, 

 τις ημερομηνίες και τα ονόματα 

 και παρά τις φοβέρες του καθηγητή, κάτω από τα γιουχαΐσματα 

 των καλών μαθητών με κιμωλίες όλων των χρωμάτων, 

πάνω στο μαυροπίνακα της δυστυχίας 

ζωγραφίζει το πρόσωπο της ευτυχίας.»

 Ζακ Πρεβέρ / Ο κακός μαθητής / Συλλογή: Κουβέντες

ΑΡΙΣΤΕΙΑ

Ερωτηθείς από τον πρόεδρο της Γαλλίας ο Πρωθυπουργός μας, αν η πλειονότητα της ελληνικής κοινής γνώμης τάσσεται υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών ο πρωθυπουργός απάντησε: «ναι, νομίζω...«η πλειονότητα των ανθρώπων που μπορούν να σκεφτούν και να ασκούν κριτική με το μυαλό τους». 

Δίκιο έχει ο Πρωθυπουργός μας. Εγώ δύο που ξέρω που ήταν κατά της συμφωνίας ακούστε τι απάντησαν στη συνέντευξη για να βρουν δουλειά:

Ως σκεπτόμενος, 

(γίνε σκεπτόμενος - δήλωσε υπέρ - μπορείς) 

είμαι υπέρ, 

θα κυριαρχήσουμε με τον πολιτιζμό μας,

εδώ κυριαρήσαμε στην Ιαπωνία...

«Ο παράδεισος κερδίζεται 

 με το σώμα 

 κι είναι κι αυτός θνητός»

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

Διαφωνεί για τη θνητότητα του παραδείσου!

*

«Και τι κέρδισα απ’ όλο αυτό το έργο;»

αναλογίστηκα, 

«τι κέρδισα απ’ όσα θυσίασα 

με πλήρη επίγνωση κι απόλυτα δική μου ευθύνη; 

Την καθημερινή εμπάθεια και το μίσος μιας πόλης βάρβαρης, 

όπου κατασυκοφαντείται αυτός που πρόσφερε τα περισσότερα 

και χάνει κάθε ίχνος της υπόληψής του...» 

Κι ο φοίνικάς μου απάντησε αυστηρά: 

«Οι μέθυσοι και οι άρπαγες του δημοσίου χρήματος

 –κείνο τ’ αχρείο, ποταπό πλήθος που είχα απομακρύνει– 

δοκίμασαν, μόλις η τύχη μου άλλαξε, να με κοιτάξουν καταπρόσωπο∙ 

και τότε εκείνοι που υπηρέτησα και κάποιοι που τους έθρεψα

 σύρθηκαν μέσα απ’ το σκοτάδι και μου επιτέθηκαν.

Ωστόσο, δεν παραπονέθηκα 

–και ούτε θα παραπονεθώ–

ποτέ για τον λαό». 

Ουίλλιαμ Μπάτλερ Γέητς / Ο λαός / Μυθολογίες και οράματα

Εκδόσεις Γαβριηλίδης

*Paolo Barzman

*

"Ιδρύουν συλλόγους

 εναντίον του πόνου, 

εναντίον της κλοπής,

 εναντίον της απάτης,

κι αρχίζουν πάλι ανάμεσά τους 

να πληγώνονται, να ληστεύονται και να εξαπατούν"

 Γιώργος Καρτάκης  / Διασπορά /  εκδόσεις Γαβριηλίδης 

*Paolo Barzman

 "αν ξεφορτωθώ τους δαίμονες μου,

θα έχανα τους αγγέλους μου." 

Tennessee Williams 

 "Να μάθεις να φεύγεις. 

Από την ασφάλεια τρύπιων αγκαλιών.

Από χειραψίες που σε στοιχειώνουν. 

Από την ανάμνηση μιας κάλπικης ευτυχίας.

 Να φεύγεις -αθόρυβα, σιωπηλά,

χωρίς κραυγές, μακρόσυρτους αποχαιρετισμούς.

 Να μην παίρνεις τίποτα μαζί,

 ούτε ενθύμια, ούτε ζακέτες για το δρόμο. 

Να τρέχεις μακριά από δήθεν καταφύγια

 κι ας έχει έξω και χαλάζι. 

Να μάθεις να κοιτάς βαθιά στα μάτια 

όταν λες αντίο κι όχι κάτω ή το άπειρο. 

Να εννοείς τις λέξεις σου, 

μην τις εξευτελίζεις, 

σε παρακαλώ. 

Να μάθεις να κοιτάς την κλεψύδρα,

 να βλέπεις πως ο χρόνος σου τελείωσε. 

 Όχι αγκαλιές, γράμματα, αφιερώσεις, 

κάποτε θα ξανασυναντηθούμε αγάπη μου. 

(Όλα τα βράδια και τα τραγούδια

 δεν θα είναι ποτέ δικά σας -αποδέξου το).

Να σταματήσεις να αγαπάς τον Μέλλοντα, 

όταν αυτό που έχεις είναι μόνο ο Ενεστώτας. 

Να φεύγεις από εκεί που δεν ξέρεις γιατί βρίσκεσαι

 - από 'κει που δεν ξέρουν γιατί σε κρατάνε. 

Να αποχωρίζεσαι τραγούδια που αγάπησες, 

μέρη που περπάτησες. 

Δεν έχεις τόση περιορισμένη φαντασία όσο νομίζεις. 

Μπορείς να φτιάξεις ιστορίες ολοκαίνουριες, 

με ουρανό κι αλάτι. 

Να θυμίζουν λίγο φθινόπωρο, 

πολύ καλοκαίρι κι εκείνη την απέραντη Άνοιξη. 

Να φεύγεις από εκεί που δε σου δίνουν αυτά που χρειάζεσαι.

 Από το δυσανάλογο, το μέτριο και το λίγο.

 Να απαιτείς αυτό που δίνεις να το παίρνεις πίσω

 -δεν τους το χρωστάς. 

Να μάθεις να σέβεσαι την αγάπη σου,

 το χρόνο σου και την καρδιά σου. 

Μην πιστεύεις αυτά που λένε

 -η αγάπη δεν είναι ανεξάντλητη, τελειώνει.

 Η καρδιά χαλάει, 

θα τη χτυπάς μια μέρα και δεν θα δουλεύει. 

Να μην συγχωρείς όσους δεν σου έπλυναν τα πόδια σου

 με δάκρυα μετανοίας

Να καταλάβεις πως οι δεύτερες ευκαιρίες

 είναι για τους δειλούς,

 οι τρίτες για τους γελοίους. 

Μην τρέμεις την αντιστοιχία λέξεων-εννοιών, 

να ονομάζεις σχέση τη σχέση, την κοροϊδία κοροϊδία.

 Να μαλώνεις τον εαυτό σου καμιά φορά 

που κάθεται και κλαψουρίζει

 σαν μωρό κι εσύ κάθεσαι και του δίνεις γλειφιτζούρι

 μη και σου στεναχωρηθεί το βυζανιάρικο. 

Να μάθεις να ψάχνεις για αγάπες που θυμίζουν Καζαμπλάνκα,

 όχι συμβάσεις ορισμένου χρόνου.

Να μάθεις να φεύγεις. 

Από εκεί που ποτέ πραγματικά δεν υπήρξες. 

Να φεύγεις κι ας μοιάζει να σου ξεριζώνουν το παιδί από τη μήτρα.

 Να φεύγεις από όσα νόμισες γι' αληθινά, 

μήπως φτάσεις κάποτε σ' αυτά."

Μενέλαος Λουντέμης / Να μάθεις να φεύγεις