«...Η λήθη είναι η μόνη οδός.

Ξεχνώντας τους αυτομάτως συγχωρείς.

Μοιάζουν σαν δίδυμες

η λησμονιά με τη συγγνώμη...»

Κική Δημουλά, Κάθε Σάββατο

Στο βυθό της μουσικής τα ίδια πράγματα σ’ ακολουθούν μετουσιωμένα. Η ζωή παντού μιμείται τον εαυτό της. Κι εσύ κρατώντας το φώσφορο στην παλάμη σου κυκλοφορείς ασάλευτη μέσα στις ίνες της πελώριας τύχης. Και τα μαλλιά σου ποτισμένα στην Ενάτη καμπυλώνουν τις θύμησες και περνούν τους φθόγγους στο στερνό αέτωμα της αμφιλύκης. 

Πρόσεξε! Η φωνή που άλλοτε ξεχνούσες ανθίζει τώρα στο στήθος σου. Το κοράλλι αυτό που ανάβει ολομόναχο είναι το τάξιμο που δεν έστερξες ποτές σου. Κι η μεγάλη πυρά που θα σ’ αφάνιζε είναι αυτός ο ανάλαφρος ίλιγγος που σε δένει μ’ απόχρωση αγωνίας στα λοίσθια των μενεξέδων. 

Στο βυθό της μουσικής συνταξιδεύουμε...

Οδυσσέας Ελύτης Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΩΝ ΓΥΑΚΙΝΘΩΝ VIII

...Θέλει να ’χε άγριες πείνες άπνοιας ο Αύγουστος 

 Για να ζητάει μελτέμι ώστε στο φρύδι ν’ αφήνει λίγο αλάτι ...

Οδυσσέας Ελύτης, Δυτικά της λύπης, Εκδόσεις Ίκαρος

"Oι άνθρωποι της ερήμους

 δεν μπορεί να γνωρίζουν τη σημασία των δασών,

 να το ξέρεις αυτό, 

πρέπει πρώτα να έχεις γλυκές αναμνήσεις 

σπαταλημένες  στα δάση!" 

Mehmet Murat

Θέλαμε έναν νεκρό.

Για να βρεθούμε, έστω για λίγο,

ενωμένοι στην κηδεία του.

Μετά, πάλι εχθροί μεταξύ μας.

Τσιμάρας Τζανάτος / η βία του βίου / Κάπα Εκδοτική

Δεν περνάμε τη γέφυρα 

για να πάμε στην απέναντι πλευρά

αν αυτή δεν έχει πλευρικά στηρίγματα,

φοβόμαστε την πτώση.

Όταν έχει τα πλευρικά στηρίγματα,

 περνάμε απέναντι χωρίς να πιανόμαστε από αυτά,

χωρίς το φόβο της πτώσης,

φαίνεται ότι είναι αχρείαστα.

Έτσι γίνεται σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής. 

Αγνοούμε την αξία των στηριγμάτων μας

που μας επιτρέπουν να περνάμε απέναντι.

ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΗ ΑΦΙΕΡΩΣΗ!

...το πρωί με ξυπνάς με φιλιά 

μου χαϊδεύεις μετά τα μαλλιά...