Είναι η καρδιά μου
μητέρα ναυτικού
αν αύριο έχει θάλασσα
όλο ρωτάει να μάθει
Γιώργος Πρεβεδουράκης
Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012
Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012
ΣΥΝΟΠTIKA:
ΕΜΕΙΣ ΔΩΣΑΜΕ
ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ!
ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ
ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ!
ΤΑ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΠΙΣΩ!
Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012
Τάσος Λειβαδίτης
Ἕνα περίεργο ἐπεισόδιο διαβάζαμε τελευταία στὶς ἐφημερίδες, ἕνας ἄντρας πῆγε σ᾿ ἕνα ἀπ᾿ αὐτὰ τὰ «σπίτια», πῆρε μιὰ γυναῖκα,μὰ μόλις μπαίνουν στὸ δωμάτιο, ἀντὶ νὰ γδυθεῖ καὶ νὰ ἐπαναλάβει τὴν αἰώνια κίνηση, γονάτισε μπροστά της, λέει, καὶ τῆς ζητοῦσε νὰ τὸν ἀφήσει νὰ κλάψει στὰ πόδια της.
Ἐκείνη βάζει τὶς φωνές, «ἐδῶ ἔρχονται γιὰ ἄλλα πράγματα»,οἱ ἄλλοι ἀπ᾿ ἔξω δώστου χτυπήματα στὴν πόρτα.Μὲ τὰ πολλὰ ἄνοιξαν καὶ τὸν διώξανε μὲ τὶς κλωτσιὲς— ἀκοῦς ἐκεῖ διαστροφὴ νὰ θέλει, νὰ κλάψει μπρός σε μιὰ γυναῖκα.
Ἐκεῖνος ἔστριψε τὴ γωνία καὶ χάθηκε ντροπιασμένος. Κανεὶς δὲν τὸν ξανάδε πιά. Καὶ μόνο ἐκείνη ἡ γυναῖκα, θὰ ᾿ρθεῖ ἡ ἀναπότρεπτη ὥρα μιὰ νύχτα, ποὺ θὰ νοιώσει τὸν τρόμο ξαφνικά,πῶς στέρησε τὸν ἑαυτὸ της ἀπ᾿ τὴν πιὸ βαθιά, τὴν πιὸ μεγάλη ἐρωτικὴ πράξη μὴν ἀφήνοντας ἕναν ἄντρα νὰ κλάψει στὰ πόδια της.
Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012
Ιστορικό άρθρο. . .
ΜΗΧΑΝΗ ΠΟΥ ΚΟΒΕΙ ΠΑΤΑΤΕΣ!
ΜΗΧΑΝΗ ΠΟΥ ΚΟΒΕΙ ΤΙΣ
ΜΑΛΑΚΙΕΣ
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΒΡΕΘΕΙ!
από το στέλεχός του ΣΥΡΙΖΑ Νάσο Θεοδωρίδη στη ΑΥΓΗ:
‘’ 69 χρόνια μετά την τραγωδία του θανάτου και της αναπηρίας δεκάδων χιλιάδων φαντάρων, έχει έρθει η ώρα για μια ψύχραιμη ιστορική αποτίμηση που να απαντάει στο ερώτημα αν τελικά βγήκε κερδισμένη η ελληνική κοινωνία από μια εξ αντικειμένου σύμπλευση με το φασιστικό καθεστώς Μεταξά στην οποία οδηγήθηκε από τον εθνικιστικό παροξυσμό της εποχής, προκειμένου να αποτραπεί η απλή διέλευση (1) ενός άλλου φασιστικού στρατού, με μόνο επιχείρημα ότι ο δεύτερος στρατός ήταν «ξένος» (2) (αλλά εξίσου φασιστικός (3)). Υποστηρίζω ότι η εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτό το σφαγείο θα έπρεπε να είχε αποφευχθεί. Η 28η Οκτωβρίου δεν σήμαινε ούτε την «ενότητα» ούτε «το μεγαλείο του έθνους», αλλά την είσοδο της Ελλάδας σε ένα παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο (4)’’.
Αν καταλάβαμε καλά:
(1) Απλή διέλευση θα ήταν. Αφού περνούσανε θα πήγαιναν να κάνουν μπάνιο στη Μύκονο, τη Σαντορίνη. . . Χωρίς κανένα συνωστισμό σε λιμάνι, όπως αυτός που έγινε στη Σμύρνη κατά την άλλη ιστορικό!
(2) Βέβαια, ο Ιταλικός στρατός ήταν «ξένος» και όχι ξένος! Ούνα φάτσα ούνα ράτσα!
(3) Αν ο στρατός πού επιτίθετο ήταν «ΔΗΜΟΚΡΑΤΚΟΣ» και είχαμε «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ» κυβέρνηση πάλι «ξένος» θα ήταν. Τα πράγματα αλλάζουν αν επιτίθετο φασιστικός στρατός και είχαμε δημοκρατική κυβέρνηση!
(4) Σωστά! Μπήκαμε στο πόλεμο για να κατακτήσουμε το φεγγάρι για να ονειρευόμαστε από κοντά!
‘’Συνήθως στα αφιερώματα για την 28η Οκτωβρίου, βλέπουμε επίκαιρα της εποχής με τα πλήθη ενθουσιασμένα να χαιρετάνε εκείνους που φεύγουν για το μέτωπο (5). Πράγματι, κάθε φορά που αρχίζει ένας τέτοιος πόλεμος, η πλειοψηφία παρασύρεται από ένα κύμα εθνικισμού και πολεμόχαρων αισθημάτων (6)’’.
Αν καταλάβαμε καλά:
(5) Το ανακάλυψε το μυστικό ο μεγάλος! Μόλις κηρύχτηκε ο πόλεμος, οι Έλληνες πληρώθηκαν για να κάνουν τους κομπάρσους στα επίκαιρα! Για δείτε καλά! Δεν τους βλέπετε μακιγιαρισμένους!
(6) Ενώ ένα Νάσος Θεοδωρίδης δεν παρασύρετε ποτέ. ΟΧΙ!
Αξίζει να το διαβάσουμε ολόκληρο το ιστορικό κείμενο οι παρασυρμένοι! Εξ’ άλλου γι’ αυτό γράφτηκε και γι’ αυτό δημοσιεύθηκε.
ΕΜΠΡΟΣ!
ΝΑ ΤΑ ΞΕΦΤΙΛΙΣΟΥΜΕ ΟΛΑ!
Ήσουν. . .
Ήσουν νερό,
κατάκλυσες μέσα μου όλες τις στέρνες.
Ήσουνα φως,
διαμοιράστηκες.
Όλες οι φλέβες μου
έγιναν άξαφνα ένα δίχτυ που λάμπει...
Νικηφόρος Βρεττάκος
ΣΤΟΥΡΝΑΡΟΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ!
Τους απείλησα ότι αν δεν δεχτούν:
Τις μειώσεις των μισθών
Τις μειώσεις των συντάξεων
Τις μειώσεις του εφ' άπαξ
Τις μειώσεις όλων των κοινωνικών
παροχών
Την κατάργηση των εργατικών
δικαιωμάτων
Την αύξηση των καυσίμων και
εισιτηρίων
τότε θα αυτοκτονήσω!
Τους ανάγκασα να υποχωρήσουν!
Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ!
ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΑΚΡΙΒΗΝΟΥΝ ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ
ΟΣΟ ΚΑΙ ΜΑΣ ΞΕΠΑΓΙΑΣΟΥΝ
ΜΗ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΟ STYLE ΜΑΣ!
ΣΤΟ ΒΕΝΖΙΝΑΔΙΚΟ ΜΕ ΜΠΙΤΟΝΙ
LOUIS BITTON!
Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012
ΒΡΑΔΥΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Λέει το ωραίο άνθος στην πεταλούδα τη χρυσή:
Εσύ πετάς.
Άλλη τού καθενός η μοίρα.
Εγώ δεμένο με τη γη.
Όμως το ένα αγαπά το άλλο.
Από τους ανθρώπους ζούμε μακριά.
Μοιάζουμε εμείς τα δυο.
Ίσως να ενωθούμε -ποιος ξέρει- μια βραδιά.
Ο αέρας ανυψώνει εσένα.
Εγώ ζω εδώ, στη φυλακή.
Τα φτερά σου θα’ θελα
η πνοή μου να τα μυρώνει η ευωδερή.
Ανήσυχη είσαι πάντα εσύ.
Τρυγάς, συνέχεια, αυτόν η εκείνο τον ανθό.
Εγώ είμαι έρημο κατάμονο
τη σκιά σου μόνο βλέπω εγώ.
Ωστόσο φεύγεις εσύ.
Γυρίζεις πάλι, ανάμεσα στα άνθη της αυγής.
Γι’ αυτό και ολόδακρο με βλέπεις,
Φτερωτή,
την ώρα της αυγής.
Θέλεις μια μεγάλη αγάπη, αληθινή;
Ρίζωσε κοντά μου.
Ή ας μου δώσεις τα φτερά σου εσύ!
Victor Hugo
Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012
Ποιός είμαι ΕΓΩ;
Χαμογελώ, γελώ, κάνω αστεία
Η μάσκα
Δε ζηλεύω, δε θυμώνω, είμαι υπομονετικός
Φταίει η μάσκα
Ζηλεύω; Θυμώνω;... Δεν ξέρω..
Είναι η μάσκα
Ποιος είμαι; Τι νιώθω; Νιώθω;
Κατατονία… είναι η μάσκα
Την πετώ! Την πέταξα;... Είμαι εγώ;...
Ποιος είμαι εγώ;
Η Μάσκα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)