Τόσα φιλιά- μα δίχως χείλη
τόσες αφές- μα δίχως χέρια
τόσοι φρουροί- μα δίχως πύλη
τόσες ειδήσεις- δίχως περιστέρια
τόσοι αγώνες- δίχως μάχη
τόσες μαγείες- δίχως θάμα.
Κρυφά θα φύγει δίχως να ‘χει
αφήσει ούτε ένα ίχνος η γενιά μας.
Έρωτας- δίχως ν’ αγαπάμε.
Ζωή- χωρίς ποτέ να ζούμε.
Έλα λοιπόν κι απόψε, ας πάμε
να χορέψουμε ή να σκοτωθούμε.
Τι μπέρδεμα η ζωή μας, τι ιστορία…
- Σάμπως να υπάρχει πια Ιστορία
δική σου ή άλλη… Τι σκαλίζεις
τα σπλάχνα του ραδιοφώνου;
Ήμασταν θάλασσα κι έχουμε γίνει
σάπια βροχή και τιποτένια.
Ξύσε το λούστρο των νυχιών σου,
το ρίμελ, το make up και μίλησέ μου.
-Είμαστε μεσοπόλεμος σου λέω,
ανίατα μεσοπόλεμος.
Ας πάμε λοιπόν κι απόψε,
ας πάμε πάλι κάπου
να χορέψουμε ή να σκοτωθούμε…
Βύρων Λεοντάρης,
Ψυχοστασία, Ύψιλον/βιβλία)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου