Κάποτε, ένας άνθρωπος βρέθηκε σε μια ξένη πολιτεία και τα βήματά του τον έφεραν να περιπλανιέται στο νεκροταφείο της. Γρήγορα σταμάτησε να προσέχει τα ονόματα πάνω στους τάφους (που έτσι και αλλιώς, δεν του λέγανε τίποτα) και συγκεντρώθηκε στις χρονολογίες.
Διάβασε λοιπόν στον πρώτο τάφο: 1836 – 1841. Προχώρησε στον δεύτερο: 1840 – 1849. Στον τρίτο: 1850 – 1855. Γύρισε όλο το νεκροταφείο, διαπιστώνοντας με όλο και πιο μεγάλη φρίκη και έκπληξη πώς δεν υπήρχε ούτε ένας που να είχε πεθάνει πάνω από 15 – 16 ετών.
Έτρεξε στον γέρο φύλακα του νεκροταφείου και τον ρώτησε:
«Μα τι συμβαίνει στον τόπο σας; Όλοι πεθαίνουν παιδιά;».
Ο γέρος κούνησε το κεφάλι με κατανόηση:
- «Ξέρετε, εδώ δεν γράφουμε πάνω στους τάφους τις χρονολογίες γέννησης και θανάτου, αλλά τον χρόνο που διαρκεί μία φιλία…»
- «Ξέρετε, εδώ δεν γράφουμε πάνω στους τάφους τις χρονολογίες γέννησης και θανάτου, αλλά τον χρόνο που διαρκεί μία φιλία…»
Από την ταινία
«Ο Κύριος Αρκάντιν»
του Όρσον Ουέλς (1956)
του Όρσον Ουέλς (1956)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου