ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ

Μονάδα μέτρησης αναβολής του χρόνου

λήψεως αποφάσεων. . .

Νίκος Εγγονόπουλος

Μέσα σε τι ερημιά ζούνε αυτοί 

που πιστεύουν πως έχουν πάντα δίκιο. 

Και σε τι κατάθλιψη βυθίζονται εκείνοι

 πού φοβούνται πως έχουν διαρκώς άδικο.

Τίτος Πατρίκιος

Photografize

Τη μαγεία δεν την πιάνεις

με την ερμηνεία της μαγείας...

πόσο μάλλον με την περιγραφή...

Ο. Ελύτης

Michael Luna

Πρέπει να πέσεις

για να δεις που βρίσκεσαι.

 «Τα κερδισμένα χρόνια αρχίζουν από τότε 

που συνειδητοποιούμε πως είχαμε χαμένα».

Τίτος Πατρίκιος

Πειρασμός της Νοσταλγίας

Ζούμε με αγνώστους

Οι λέξεις μας δαγκώνουν το κενό

Και το νωρίς γίνεται αργά

Αθανάσιος Αλεξανδρίδης

Πολιτικό Σχόλιο...

Με υλοτομούν άγνωστες λέξεις.

Με ιδιοποιούνται άγνωστοι άνθρωποι.

Αθανάσιος Αλεξανδρίδης

Παίξαμε ξύλο για το φαΐ.

Πολύ θα ήθελα να πω:

τους είδα να τσακώνονται για το φαΐ

και τραβήχτηκα,

τους άφησα το μερίδιό μου,

εγώ δεν είμαι ζώο.

Αλλά αυτή η κίνηση τι θα σήμαινε;

Ότι ακόμα δεν είχα μείνει πολλές μέρες νηστικός.

Rodrigo Garcia

Είσαστε Όλοι σας Καθάρματα

Όσο ποιο δυνατά μίλαγε για την τιμή του,

τόσο ποιο γρήγορα μετράγαμε τα χρυσαφικά μας.

R. W. Emerson


 

Τα δύσκολα

ΑΠΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΦΕΛΗ!

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΗ ΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΟΣ

ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΑ ΓΑΙΔΟΥΡΙΑ; 

Πολιτικό σχόλιο...

Όλοι μιλάνε και καθένας ακούει

μονάχα τη δική του φωνή.

Γιάννης Ρίτσος.

Salvador Dali

Κι από τον ίσκιο σου 

το πρωί που δρασκελάει ξοπίσω σου

Κι από τον ίσκιο σου 

το βράδυ που ορθώνεται να σ' ανταμώσει

Μέσα σε μια φούχτα σκόνη θα σου δείξω το φόβο.


Τ.Σ ΕΛΙΟΤ / Έρημη Χώρα

Πέντε χρονών θα γινόταν σήμερα το Μνημόνιο!

Είχε οικτρό τέλος.

Το έσκισε ο Αντώνης

και το αποτέλειωσε ο Αλέξης

με ένα νόμο και ένα άρθρο.

Ας ακούσουμε το

ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ!

Με τους προηγούμενους

είχαμε χάσει τον ύπνο μας

γιατί ξέραμε τι μας ξημερώνει,

με τους τωρινούς

έχουμε χάσει τον ύπνο μας

γιατί δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει.

Ο χαμένος καιρός δε χάνεται

Οι ώρες που σκοτώνουμε επιζούν
Κάποιος θεός τις συμμαζεύει
Ζητά πίστη για λύτρα
Και μεις πληρώνουμε

Όλα τελικά

Επιστρέφουν σε μας

Τα δάκρυα σαν εξατμίζονται δε χάνονται

Η θλίψη που σκορπάμε επιζεί

Κάποιος θεός τη συγκεντρώνει

Ζητά δύναμη για λύτρα

Και μεις πληρώνουμε

Όλα τελικά

Επιστρέφουν σε μας

Τα όνειρα που εγκαταλείψαμε

Τα λόγια που δεν είπαμε

Τα απραγματοποίητα θαύματα

Οι γιορτές που αναβλήθηκαν

Οι αστερισμοί που αγνοήθηκαν

Τα ταξίδια που ακυρώθηκαν

Δεν χάθηκαν

Κάποιος θεός τα φροντίζει

Όλα τελικά

Επιστρέφουν σε μας

Γ. Αγγελάκας / Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι

Στα χέρια πάντα φαίνεται η αλήθεια...


Μαρία Κοσσυφίδου

Άνιση μάχη. . .

Το

ΑΠΕΙΡΟ

του κόσμου. . .

Το ομόηχο

δικό μας

Α-ΠΕΙΡΟ

Τότε που θύμιζες 

ακόμα

σκαλοπάτι για τον παράδεισο.

Ιωάννης Μαγκαφώσης

Φιλοσοφικά Ερωτήματα...

Μη κάνετε τα παιδιά να κλαίνε!

Που πάει 

ο Έρωτας

όταν φεύγει;

Μάρω Βαμβουνάκη

Είμεθα στην όχθη σαν προβλήτες

Τα χέρια μας απλώνονται στον ουρανό

Και κατεβάζουν τα πουλιά

Και τα κελεύσματα των οδοιπόρων.

Μία γυναίκα κάποτε μας σταματά

Αν δε γελάσει πρόκειται να βρέξει.


Ανδρέας Εμπειρίκος / Όχθη / Eνδοχώρα
Photo by: Rui Lopes

(Από τον τοίχο του Ιωάννη Μαγκαφώση)

Διαχρονικό Πολιτικό Μήνυμα...

Ὁ ἐπιγνοὺς παραπτώματα, ἐκράτησε γλώσσης· 

ὁ δὲ πολύλογος οὔπω ἐπέγνω ἑαυτὸν ὡς δεῖ.

Ουρανόδρομος Κλίμαξ / Λόγος Ενδέκατος

Επέτειοι...

Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.

Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Κι αποτελεί πολιτική «παράδοση» η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται.

Ενώ τα πουλιά… Για τα πουλιά, μόνον οι δολοφόνοι, οι άθλιοι κυνηγοί αρμόζουν, με τις «ευγενικές παντός έθνους παραδόσεις». Κι είναι φορές που το κτήνος πολλαπλασιαζόμενο κάτω από συγκυρίες και με τη μορφή «λαϊκών αιτημάτων και διεκδικήσεων» σχηματίζει φαινόμενα λοιμώδους νόσου που προσβάλλει μεγάλες ανθρώπινες μάζες και επιβάλλει θανατηφόρες επιδημίες.

Πρόσφατη περίπτωση ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Μόνο που ο πόλεμος αυτός μας δημιούργησε για ένα διάστημα μιαν αρκετά μεγάλη πλάνη, μιαν ψευδαίσθηση. Πιστέψαμε όλοι μας πως σ’ αυτό τον πόλεμο η Δημοκρατία πολέμησε το φασισμό και τον νίκησε. Σκεφθείτε: η «Δημοκρατία», εμείς με τον Μεταξά κυβερνήτη και σύμμαχο τον Στάλιν, πολεμήσαμε το ναζισμό, σαν ιδεολογία άσχετη από μας τους ίδιους. Και τον… νικήσαμε. Τι ουτοπία και τι θράσος. Αγνοώντας πως απαλλασσόμενοι από την ευθύνη του κτηνώδους μέρους του εαυτού μας και τοποθετώντας το σε μια άλλη εθνότητα υποταγμένη ολοκληρωτικά σ’ αυτό, δεν νικούσαμε κανένα φασισμό αλλά απλώς μιαν άλλη εθνότητα επικίνδυνη που επιθυμούσε να μας υποτάξει.

Ένας πόλεμος σαν τόσους άλλους από επικίνδυνους ανόητους σε άλλους ανόητους, περιστασιακά ακίνδυνους. Και φυσικά όλα τα περί «Ελευθερίας», «Δημοκρατίας», και «λίκνων πνευματικών και μη», για τις απαίδευτες στήλες των εφημερίδων και τους αφελείς αναγνώστες. Ποτέ δεν θα νικήσει η Ελευθερία, αφού τη στηρίζουν και τη μεταφέρουν άνθρωποι, που εννοούν να μεταβιβάζουν τις δικές τους ευθύνες στους άλλους. (Κάτι σαν την ηθική των γερόντων χριστιανών. Το καλό και το κακό έξω από μας. Στον Χριστό και τον διάβολο. Κι ένας Θεός που συγχωρεί τις αδυναμίες μας εφόσον κι όταν τον θυμηθούμε μες στην ανευθυνότητα του βίου μας. Επιδιώκοντας πάντα να εξασφαλίσουμε τη μετά θάνατον εξακολουθητική παρουσία μας. Αδυνατώντας να συλλάβουμε την έννοια της απουσίας μας. Το ότι μπορεί να υπάρχει ο κόσμος δίχως εμάς και δίχως τον Καντιώτη τον Φλωρίνης).

Δεν θέλω να επεκταθώ. Φοβάμαι πως δεν έχω τα εφόδια για μια θεωρητική ανάπτυξη, ούτε την κατάλληλη γλώσσα για τις απαιτήσεις του όλου θέματος. Όμως το θέμα με καίει. Και πριν πολλά χρόνια επιχείρησα να το αποσαφηνίσω μέσα μου. Σήμερα ξέρω πως διέβλεπα με την ευαισθησία μου τις εξελίξεις και την επανεμφάνιση του τέρατος. Και δεν εννοούσα να συνηθίσω την ολοένα αυξανόμενη παρουσία του. Πάντα εννοώ να τρομάζω.

Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι. Οι μισητοί δολοφόνοι, που βρίσκουν όμως κατανόηση από τις διωκτικές αρχές λόγω μιας περίεργης αλλά όχι και ανεξήγητης συγγενικής ομοιότητος. Που τους έχουν συνηθίσει οι αρχές και οι κυβερνήσεις σαν μια πολιτική προέκτασή τους ή σαν μια επιτρεπτή αντίθεση, δίχως ιδιαίτερη σημασία που να προκαλεί ανησυχία. (Τελευταία διάβασα πως στην Πάτρα, απέναντι στο αστυνομικό τμήμα άνοιξε τα γραφεία του ένα νεοναζιστικό κόμμα. Καμιά ανησυχία ούτε για τους φασίστες, ούτε για τους αστυνομικούς. Ούτε φυσικά για τους περιοίκους).

Ο εθνικισμός είναι κι αυτός νεοναζισμός. Τα κουρεμένα κεφάλια των στρατιωτών, έστω και παρά τη θέλησή τους, ευνοούν την έξοδο της σκέψης και της κρίσης, ώστε να υποτάσσονται και να γίνονται κατάλληλοι για την αποδοχή διαταγών και κατευθύνσεων προς κάποιο θάνατο. Δικόν τους ή των άλλων. Η εμπειρία μου διδάσκει πως η αληθινή σκέψη, ο προβληματισμός οφείλει κάπου να σταματά. Δεν συμφέρει. Γι’ αυτό και σταματώ. Ο ερασιτεχνισμός μου στην επικέντρωση κι ανάπτυξη του θέματος κινδυνεύει να γίνει ευάλωτος από τους εχθρούς. Όμως οφείλω να διακηρύξω το πάθος μου για μια πραγματική κι απρόσκοπτη ανθρώπινη ελευθερία.

Ο φασισμός στις μέρες μας φανερώνεται με δυο μορφές. Ή προκλητικός, με το πρόσχημα αντιδράσεως σε πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα που δεν ευνοούν την περίπτωσή τους ή παθητικός μες στον οποίο κυριαρχεί ο φόβος για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Ανοχή και παθητικότητα λοιπόν. Κι έτσι εδραιώνεται η πρόκληση. Με την ανοχή των πολλών. Προτιμότερο αργός και σιωπηλός θάνατος από την αντίδραση του ζωντανού και ευαίσθητου οργανισμού που περιέχουμε.

Το φάντασμα του κτήνους παρουσιάζεται ιδιαιτέρως έντονα στους νέους. Εκεί επιδρά και το marketing. Η επιρροή από τα Μ.Μ.Ε. ενός τρόπου ζωής που ευνοεί το εμπόριο. Κι όπως η εμπορία ναρκωτικών ευνοεί τη διάδοσή τους στους νέους, έτσι και η μουσική, οι ιδέες, ο χορός και όσα σχετίζονται με τον τρόπο ζωής τους έχουν δημιουργήσει βιομηχανία και τεράστια κι αφάνταστα οικονομικά ενδιαφέρονται.

Και μη βρίσκοντας αντίσταση από μια στέρεη παιδεία όλα αυτά δημιουργούν ένα κατάλληλο έδαφος για να ανθίσει ο εγωκεντρισμός η εγωπάθεια, η κενότητα και φυσικά κάθε κτηνώδες ένστιχτο στο εσωτερικό τους. Προσέξτε το χορό τους με τις ομοιόμορφες στρατιωτικές κινήσεις, μακρά από κάθε διάθεση επαφής και επικοινωνίας. Το τραγούδι τους με τις συνθηματικές επαναλαμβανόμενες λέξεις, η απουσία του βιβλίου και της σκέψης από τη συμπεριφορά τους και ο στόχος για μια άνετη σταδιοδρομία κέρδους και εύκολης επιτυχίας.

Βιώνουμε μέρα με τη μέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας – που ή φοβάται ή δεν σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη. Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος «αρχηγός» που θα ηγηθεί αυτό το κατάπτυστο περιεχόμενό μας. Και τότε θα ‘ναι αργά για ν’ αντιδράσουμε. Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλο. Είμαστε εσείς, εμείς και τα παιδιά μας. Δεχόμαστε να ‘μαστε απάνθρωποι μπρος στους φορείς του AIDS, από άγνοια αλλά και τόσο «ανθρώπινοι» και συγκαταβατικοί μπροστά στα ανθρωποειδή ερπετά του φασισμού, πάλι από άγνοια, αλλά κι από φόβο κι από συνήθεια.

Και το Κακό ελλοχεύει χωρίς προφύλαξη, χωρίς ντροπή. Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος.

Επέτειοι!

Ελλάς πυρ!

Ελλήνων πυρ!

Χριστιανών πυρ!

Τρεις λέξεις νεκρές.

Γιατί τις σκοτώσατε;

Γιώργος Σεφέρης


Έχουν σταματήσει οι πυροβολισμοί;

Διαχρονικά...

 "Το θέμα δεν είναι η ανάπτυξις σοσιαλιστικής ιδεολογίας

 (αυτό είναι εύκολο)

το θέμα είναι η ανάπτυξις σοσιαλιστικής ψυχολογίας

 (αλλ’ αυτό είναι δύσκολο)".


Νίκος Καρούζος


Είναι δύσκολο...


Είναι εύκολο να διατυπώνω ιδέες.

Είναι εύκολο να πεθαίνω για ιδέες.

Το δύσκολο είναι να ζω σύμφωνα με τις ιδέες...


Είναι δύσκολο...

Προς ωρίμους (sic)

- Τι να κάνω;

- Έχεις πρεσβυωπία;

- Έχω.

- Έ, σου λέει η φύση τι να κάνεις:

ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΜΑΚΡΙΑ!

- Από που είστε;

-  Από τη Γη!

H Χρεοκοπία της Ευρώπης.

Οι καρποί της "Αραβικής Άνοιξης"

που προκάλεσε.

Για να μη ξεχνιόμαστε...

«Ἄκουσα σήμερα ἀπὸ ἕναν πρόσφυγα τοῦτο: Βγῆκαν κυνηγημένοι σ’ ἕνα ἑλληνικὸ νησί. Μαγαζιά, σπίτια, πόρτες, παράθυρα, ἔκλεισαν ὅλα μονομιᾶς. Αὐτὸς μὲ τὴν γυναίκα του μέσα στὸ κοπάδι. Τὸ μωρὸ ἕξι μέρες νὰ τραφεῖ ἔκλαιγε, χαλνοῦσε τὸν κόσμο. Ἡ γυναίκα παρακαλοῦσε γιὰ νερό. Τέλος ἀπὸ ἕνα σπίτι τῆς ἀποκρίθηκαν: «Ἕνα φράγκο τὸ ποτήρι». Κι ὁ πατέρας συνεχίζει: «Τί νὰ κάνω, κύρ-Στράτη, ἔφτυσα μέσα στὸ στόμα τοῦ παιδιοῦ μου γιὰ νὰ τὸ ξεδιψάσω».

Γ. Σεφέρης / Ἕξι νύχτες στὴν Ἀκρόπολη

Μικρασιάται πρόσφυγες ἀπολαμβάνουσιν τὴν ἑλλαδίτικην ὑποδοχὴν ἐν ἔτει 1922. Καὶ σήμερον τοῦτο τὸ γαμημένον ποτήριον ὕδατος θὰ μᾶς ὀνομάση ἀνθρώπους ἢ κτήνη. Νὰ ξεύρετε.

(Από τον τοίχο του Παναγιώτη Παπαθεοδωρόπουλου)