Ένας νέος άνθρωπος

φεύγει σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.

Από τη φύση του τραγικό γεγονός.

Φεύγει πάνω στον θρίαμβό του.

Επιτείνεται το μήνυμα της τραγικότητα του ανθρώπου.

Αισθάνονται την ανάγκη κάτι να γράψουν.

Αρχίζουν με τη διευκρίνηση:

"Αν και δεν έχω ακούσει τραγούδι του..."

Διευκρινίζουν, δηλαδή,

ότι ακούν μόνο Μπετόβεν, Μότσαρτ, Χαίντελ...

Δεν ακούν αυτά με τα οποία θριάμβευσε το θύμα.  

Φροντίζουν

να μη παρεξηγηθούν που εκφράζουν τη λύπη τους

για την απώλεια, 

δεν ανήκουν στην bus-class

είναι σταθερά στη μεριά της  πνευματικής elite...



Και από κοντά,

η υπαινικτική πορνογραφία του πένθους.




Επιθανάτιοι ρόγχοι 

μιας ρηχής υποκριτικής κοινωνίας.


Ανούσια...

Ναι, αλλά:

"Το ανούσιο 

δεν είναι οπωσδήποτε ταυτόσημο με το αθώο.

Η βλακεία

 δεν είναι πάντοτε ακίνδυνη."

 Thomas Mann / Το μαγικό βουνό