Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2018




 "Αν έρθεις στο σπίτι μου

 φέρε μου ένα μολύβι, ένα μαύρο μολύβι

Για να μουτζουρώσω το πρόσωπο μου

Για να μην φυλακιστώ λόγο ομορφιάς

Να τραβήξω x στην καρδιά μου

 Για να μην ποθώ


 Φέρε μου και μια γομολάστιχα

 για να σβήσω τα χείλη μου

 Δεν θέλω να μαυρίσουν τα κόκκινα μου χείλη

Και ένα σκαλιστήρι, για να ξεριζώσω

όλα τα θηλυκά μου ένστικτα

 και να οργώσω την ύπαρξη μου.


 Λένε έτσι θα πάω πιο εύκολα στο παράδεισο [...]


 Φέρε μου βελόνα και κλωστή

για τη γλώσσα μου

 Θέλω να τη ράψω στο ουρανίσκο μου

 Έτσι οι κραυγές μου θα είναι πιο σιωπηλές

 Αx.. μην ξεχάσεις το ψαλίδι

 Θέλω κάθε μέρα να κουρεύω τις σκέψεις μου

Και το απορρυπαντικό

 Για το πλύσιμο του μυαλό μου."


Qada Al Samman / Είμαι ακόμα άνθρωπος



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου