"Έλεγα πάντα πως έπρεπε να μπω

 στη θέση του άλλου για να τον καταλάβω.

 Έτσι με παγιδέψανε οι άλλοι, μ' έδεσαν 

με κάναν ό,τι θέλαν. 

 Κι εγώ δεν ξέρω πως κατόρθωσα 

να ξαναβγώ από τη θέση τους." 

Τίτος Πατρίκιος/Αντικριστοί καθρέφτες/Ποιήματα Β'/Κίχλη

«Όπως είχε πει ο Γκόγια, ο ύπνος του λογικού γεννάει τέρατα. Τι γίνεται όμως όταν το λογικό ξυπνήσει; Τα τέρατα εξαφανίζονται; Ή μήπως μένουν κρυμμένα σε μια γωνιά περιμένοντας να το ξανακοιμίσουν; Όπως και να ’ναι, μερικές φορές το λογικό, άμα βγει από τον ύπνο του, ανέχεται τα τέρατα. Ώσπου εκείνα το αποκοιμίζουν για τα καλά, το βυθίζουν σε νάρκη, και χορεύοντας ή παρελαύνοντας παριστάνουν πως αυτά είναι το λογικό. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει με όλους τους φασισμούς, όλους τους ολοκληρωτισμούς;».

Τίτος Πατρίκιος / Πειρασμός της Νοσταλγίας / Κίχλη