Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2018




Κυνηγέ,

 υποπτεύομαι γιατί σκοτώνεις τα πουλιά. 

Τα απωθημένα σου φτερά εκδικείσαι.


 Λυτρώσου. 

Όλων μας σχεδόν τα πετάγματα

 κάποια τα βρήκε αζύγιαστη 

ή ζυγιασμένη σφαίρα. 


 Είτε σκάρτο νερουλό ήτανε το Ικάριο 

κερί 

είτε γιατί ο ήλιος είναι συνεργάσιμος 

μονάχα με τη δύση του

 είτε γιατί κατά την απογείωση εξερράγη

 εκρηκτικός αντίπαλος. 


 Υπολόγισε τώρα τί φτερά ταπείνωσε

 ενός κλουβιού το ύψος ότι τάχα 

κελαηδούσαν γήινα καθημερινά 

λες και η ανάγκη υπέργεια να κελαηδήσεις 

δεν είναι γήινη δεν είναι καθημερινή. 


 Μνημονεύω χώρια, με ευλάβεια προσευχετική 

τα αυτοκτόνα εκείνα πετάγματα

 με σφαίρα που κρυφά τους επρομήθευσε 

του ακατανόητου η μεγάλη γενναιότης

 δεδικαίωται: 

η νεκροψία όλης αυτής της καντεμιάς

 έδειξε πως τα μόνα καλότυχα φτερά

 τα είχε η ματαιότης. 


 Ηρέμησε λοιπόν. 

Έχω κι εγώ ένα σωρό απωθημένους ουρανούς 

μα δε σκοτώνω άστρα.


 Και αν καμιά φορά από μανία αδέσποτη συμβεί 

κάποιο να σημαδέψω 

το πολύ να κλείσω τον τραυματία κελαηδισμό του 

σ’ ένα κλουβάκι στίχου φευγαλέο.


Κική Δημουλά / Εκρηκτικό Πόρισμα



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου