Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τετάρτη 29 Ιουλίου 2020



"Είναι σκοτάδι γιατί προσπαθείς πάρα πολύ. Πιο απαλά. Μάθε να κάνεις τα πάντα ελαφρά. Ναι, αισθάνσου ελαφρά ακόμα κι αν αισθάνεσαι βαθιά. Άσε τα πράγματα να γίνουν με ελαφράδα και ελαφρά αντιμετώπισέ τα. Ήμουν τόσο εξωφρενικά σοβαρός εκείνες τις μέρες. Ελαφρά, ελαφρά- είναι η καλύτερη συμβουλή που μου έδωσαν ποτέ. Να πετάξεις το φορτίο και να προχωρήσεις. Υπάρχουν κινούμενες άμμοι γύρω σου, που γλείφουν τα πόδια σου, που προσπαθούν να σε τραβήξουν στο φόβο και στην αυτολύπηση και στην απελπισία. Γι´αυτό χρειάζεται να περπατάς ελαφρά. Ελαφρά αγαπημένοι μου". 
Aldous Huxley / Το Νησί


Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)