ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ α

Περαστική από τη χθεσινή αϋπνία μου 

λίγο, για μια στιγμή, μου χαμογέλασε 

η θεούλα με τη μωβ κορδέλα

 που από παιδάκι μου κυκλοφοράει τα μυστικά.

Ύστερα χάθηκε πλέοντας δεξιά 

να πάει ν’ αδειάσει τον κουβά με τ’ απορρίματά μου

 - της ψυχής αποτσίγαρα κι αποποιηματάκια - 

εκεί που βράζει ακόμη όλο παλιά νεότητα 

και αγέρωχο το πέλαγος.

 ΜΕΓΑΛΟ  ΣΑΒΒΑΤΟ β 

 Πάλι μες στην κοιλιά της θάλασσας το μαύρο 

εκείνο σύννεφο που ανεβάζει κάπνες 

όπως φωνές επάνω από ναυάγιο.

Χαμένοι αυτοί που πιάνονται από τ’ Άπιαστα.

 Όπως εγώ προχθές του Αγίου Γεωργίου ανήμερα 

που πήα να παραβγώ μ’ αλόγατα όρθια 

και θωρακοφόρους 

και μου χύθηκε όλη, όξω απ’ τη γης, η ερωτοπαθής

 ψυχή μου.

Οδυσσέας Ελύτης / Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου