Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Παρασκευή 22 Ιουλίου 2022


"Μια μέρα θα μας ζητήσουν το λόγο τα τραγούδια. 


Που κλάψανε αυτά- αντί για εμάς. 

Που κλάψαμε εμείς- εις βάρος τους 

χωρίς κανένα αίσθημα μέσα μας κατά βάθος

ίσα για να μη φανεί το άδειο μας. 


Μια μέρα θα μας ζητήσουν το λόγο τα τραγούδια. 


Που τα αφιερώσαμε σε λάθος ανθρώπους. 

Που τα κάναμε δικά μας- αν και δεν ήταν 

Που τα χρησιμοποιήσαμε- δίχως να τα ρωτήσουμε. 

Χωρίς καν, ένα ευχαριστώ. Ποτέ μας. 

Ούτε καν λίγη ησυχία, την ώρα που ακούγονταν." 

Τσιμάρας Τζανάτος

Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)