Άλλοτε και Τότε.

 Και τα δύο χρόνος 

μια αλήθεια σαν ψέμα. 

 Κανένα ελαφρυντικό 

πολύ γοργά μας απομάκρυναν 

από το μόλις πριν λίγο. 

 Ωστόσο βρίσκω πιο ένοχο το Άλλοτε. 

Μας οδήγησε 

σε πιο χαώδη ακόμα μακρινή αοριστία 

τόσο που η μια ζωή στερήθηκε

 ν' αγναντεύει την άλλη

 άσε που απομακρύνθηκα κι εγώ 

τόσο που δε βλέπω αν είμαι κανενός

 ούτε καν του σώματός μου 

μια ζεστή ανάμνηση. 

 Απαρνούμαι το Άλλοτε

 στο Τότε αφοσιώνομαι γελιέμαι 

 πως κάθε Τότε

είναι πολύ κοντά στα τωρινά μου 

σαν δυο βήματα μόνο ν' απέχει 

το έχω από το έχασα.

 Όμως αν είναι έτσι 

εάν εφάπτονται τόσο θερμά οι διαφορές 

αν αγαπιέται ακόμα το έχω με το έχασα 

 τότε λοιπόν εσύ 

γιατί δεν μου κρατάς πια το χέρι; 

 Και συ Αλήθεια γιατί λες τόσα ψέματα;

 Κι εσύ Ψέμα γιατί δεν αληθεύεις ποτέ;

Κική Δημουλά / Σχολαστικότητες