Από ήτα σε ήττα έγινα φωνήεν μακρό και δασύ,

κατά τη γραμματική της αγάπης,

καμάρα στα μικρά και γέφυρα στα κεφαλαία.

Έτσι περνάω στα βαθιά και γέρνω στα χαμένα.

Με ήτα αρχίζω την ημέρα,

με ήττα χωράω στη μνήμη.

Και όποτε θέλω όνειρα,

μεταβάλλομαι σε δίχρονο γιώτα.

Στον κάτω χρόνο πλένομαι,

στον μέσα χρόνο αληθεύω. 

Τα άλλα φωνήεντα τα έχω έτοιμα για κάθε ξαφνικό:

α για τη χαρά,

ε για το κάλεσμα, 

ο για βλέμμα,

ω για τα θαύματα και υ για πάθος και για σιωπή.

Διονύσης Καρατζάς / Πρώτη Ανάγνωση