Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου 2023


«Άρχισε ψύχρα. 

 Το γύρισε ο καιρός σε αναχώρηση.

 Η πρώτη μέρα του Σεπτέμβρη 

 ξοδεύτηκε σε κάποια υδρορροή.

 Ως χθες ακόμα όλα έρχονταν. 

 Ζέστες, η διάθεση για φως, 

 λόγια, πουλιά, πλαστογραφία ζωής. 

 Γονιμοποιούνταν κάθε βράδυ τα φεγγάρια, 

 πολλοί διάττοντες έρωτες

 ήρθαν στον κόσμο τον περασμένο μήνα
 Τώρα η γνωστή ψύχρα 

 κι όλα να φεύγουν.

 Ζέστες, πουλιά, η διάθεση για φως. 

 Φεύγουν τα πουλιά, ακολουθούν τα λόγια,

 η μια ερήμωση τραβάει πίσω της την άλλη 

 με λύπη αυτοδίδακτη. 

 Ήδη αποσυνδέθηκε το φως από την επανάπαυση

 κι από τις καλημέρες σου. 

 Τα παράθυρα ενδίδουν. 

 Το χέρι του μεταβλητού κλείνει τα τζάμια, 

 άλλοι λεν ως την άνοιξη, 

 άλλοι φοβούνται διά βίου. 

 Και εσύ τι κάθεσαι;

 Καιρός να μπεις κι εσύ στα αλλαγμένα.

 Να γίνεις ό,τι αναρωτιόμουν πέρυσι: 

 «ποιος ξέρει τ’ άλλο μου φθινόπωρο;» 

 Καιρός να γίνεις «τ’ άλλο μου φθινόπωρο».

 Άρχισε ψύχρα. 

 Ρίξε στην πλάτη σου ένα ρούχο αποδημίας». 

 Κική Δημουλά / Οι αποδημητικές Καλημέρες


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου