Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τετάρτη 18 Μαρτίου 2015




Η εκτέλεση

Alden Nowlan / Μετάφραση: Ηλίας Κυζηράκος

Το βράδυ που θα γινόταν η εκτέλεση
κάποιος στην πόρτα
με πήρε για τον ιατροδικαστή.
«Δημοσιογράφος», είπα.
Αλλά δεν κατάλαβε και με πήγε
αλλού, σ’ ένα άλλο δωμάτιο
όπου ο έπαρχος με χαιρέτησε:
«Αργήσατε, Παπά».
«Κάνετε λάθος», του είπα. «Τύπος».
«Ναι, βέβαια, Αιδεσιμώτατε Τύπε».
Κατεβήκαμε μια σκάλα.
«Α, κύριε Έλλις», είπε ο Αντιπρόσωπος.
«Τύπος!» φώναξα. Μα αυτός σπρώχνοντας
με πέρασε από μια μαύρη κουρτίνα.
Τα φώτα ήσαν τόσο δυνατά
που δεν έβλεπα τα πρόσωπα
των ανθρώπων που κάθονταν
απέναντί μου. Αλλά, «Δόξα τω Θεώ», σκέφτηκα
«αυτοί με βλέπουν!»
«Κοιτάξτε!» φώναξα. «Κοιτάξτε το πρόσωπό μου!
Δε με γνωρίζει κανείς;»
Τότε μου φόρεσαν μια κουκούλα στο κεφάλι.
«Μην κάνεις πιο δύσκολη τη δουλειά μας», ψιθύρισε ο δήμιος.

(Από τον τοίχο DimArt)





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου