Το τραγούδι του ποιητή

Πρώτη φορά σ' ενός νησιού τα χώματα
Δύο του Νοεμβρίου ξημερώματα

Βγήκα να δω τον κόσμο και μετάνοιωσα
Τα " ζόρικα " που λεν αμέσως τά νοιωσα

Μήνες εννέα πριν την πρώτη μέρα μου
Δούλευα για το σπέρμα του πατέρα μου

Και πεντακόσιους τρείς κατά συνέχεια
Μετά - για την ψευτιά και την ανέχεια

Δύσκολο, δύσκολο της γης το πέρασμα
Και να μην βγαίνει καν ένα συμπέρασμα

Μέσα στον εαυτό μου τόσο κρύφθηκα
Που μήτε ο ίδιος δεν το αντελήφθηκα

Ώσπου μια μέρα τόφερε η περίσταση
Κι αγάπησα χωρίς καμμιάν αντίσταση

Αλλά και στην προσπάθεια την ελάσσονα
Πάντοτε βρε παιδιά μου τα θαλάσσωνα

Πρώτον διότι κυνηγούσα το άπιαστο
Και δεύτερον γιατ' ήμουν είδος άμοιαστο

Εφ' ώ και αφού την τύχη μου σιχτίρισα

Πίσω στον εαυτό μου ξαναγύρισα

Οδυσσέας Ελύτης

Από: Joy Ride